Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ”
του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός
του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κι απ΄τον πλούτο ποθητότερο επίγειο αγαθό είναι η σωματική υγεία και αρτιμέλεια. Γι΄αυτό και όλοι οι άνθρωποι σκορπάνε πρόθυμα και αφειδώλευτα τα χρήματά τους για χάρη της υγείας τους, ενώ απεναντίας ποτέ δεν θυσιάζουν την υγεία τους για τα χρήματα. Όσο, λοιπόν, η υγεία θεωρείται σαν το μέγιστο αγαθό, τόσο η αρρώστια, από το άλλο μέρος, σαν το μέγιστο δεινό.
Αν όμως ήξεραν οι άρρωστοι τι ωφέλεια έχουν από την αρρώστια, αν ήξεραν οι ανάπηροι τι κέρδος αποκομίζουν από την αναπηρία, θα παρηγορούνταν πολύ και θα σήκωναν με μεγάλη υπομονή τους πόνους και τις οδύνες τους. Γιατί η σωματική ασθένεια μπορεί να δώσει πολλούς πνευματικούς καρπούς, όταν ο άνθρωπος την αντιμετωπίσει με γνώση & σύνεση. Ας θυμηθούμε και πάλι τον Ιώβ, που δοξάστηκε και βραβεύτηκε από τον Θεό περισσότερο για την αξιοθαύμαστη υπομονή του, στον καιρό της φρικτής αρρώστιας του, παρά για τις προηγούμενες αγαθοεργίες και την αρετή του. Βέβαια, ο Ιώβ ήταν δίκαιος, ενώ εσύ κι εγώ είμαστε αμαρτωλοί. Μα γι΄αυτό ακριβώς πρέπει να σηκώσουμε με καρτερία και ευχαριστία την ασθένεια, επειδή απ΄αυτήν θα βγούμε πολλαπλά κερδισμένοι.
Πρώτον, η ασθένεια του σώματος γίνεται αιτία να γιατρευτούμε από την ασθένεια της ψυχής, την αμαρτία. Καθώς με τα πικρά βότανα και φάρμακα θεραπεύεται η σάρκα, έτσι με τους πικρούς πόνους ο άρρωστος έρχεται συχνά σε συναίσθηση και κατάνυξη, αναγνωρίζει όλες τις αμαρτίες του, μετανοεί, εξομολογείται & αλλάζει ζωή, σώζεται. Δεύτερον, η αρρώστια εξασθενίζει το σώμα και επιφέρει κατάπτωση όλων των δυνάμεων του ανθρώπου. Μαζί μ΄αυτές μειώνεται και η φυσική ορμή προς την αμαρτία, και ιδιαίτερα οι σαρκικές κινήσεις. Πολύ ωφελούνται έτσι οι ράθυμοι, οι αμελείς κι εκείνοι που δεν έχουν ισχυρή θέληση, γιατί δεν εγκρατεύονται από μόνοι τους. Αρκετοί άνθρωποι, όταν είναι υγιείς, δαπανούν ασυλλόγιστα τη δύναμή τους σε αμαρτίες. Όταν όμως αρρωστήσουν, και μάλιστα βαριά, τότε ούτε θέλουν ούτε και μπορούν ν΄αμαρτήσουν, οπότε συχνά μετανοούν και σωφρονίζονται. Τρίτον, οι πόνοι κι οι ταλαιπωρίες στις οποίες υποβάλλεται κανείς όταν ασθενήσει, αντισταθμίζουν, τις προηγούμενες αμαρτίες και παραλείψεις του (θα μπορούσαμε να πούμε). Έτσι πρέπει να σκέφτεσαι και να μην παραπονιέσαι. Πονούν λ.χ. τα μέλη σου; Πονούν τώρα, γιατί πρωτύτερα τα είχες κάνει όργανα ηδυπάθειας και ασωτίας. Σου επέβαλε ο γιατρός σκληρή και μακροχρόνια δίαιτα; Στερείσαι τώρα αναγκαστικά εκείνα τα οποία δεν στερήθηκες πρωτύτερα, όταν καταφρονούσες τις νηστείες της Εκκλησίας. Υποφέρεις από αϋπνίες; Να πού τώρα ξαγρυπνάς ακούσια, και μάλιστα βασανιστικά, ενώ πρωτύτερα δεν πήγες ούτε μια φορά εκούσια σε κάποιαν αγρυπνία της Εκκλησίας. Με τέτοιες σκέψεις θα ταπεινώνεσαι και θα μετανοείς και θα προσεύχεσαι με δάκρυα στον Κύριο για να σε συγχωρήσει, οπότε είναι μεγαλύτερη η ωφέλειά σου από την αρρώστια παρά από την υγεία.
Τέταρτον, οι οδύνες και τα παθήματα σε κάνουν μιμητή του πάθους του Χριστού.
Όσο πιο πολύ πάσχεις, τόσο πιο πολύ μοιάζεις σ΄ Εκείνον και σταυρώνεσαι μαζί Του. Έτσι όμως και θα δοξαστείς επίσης μαζί Του στον παράδεισο. Πές μου, υπάρχει μεγαλύτερο κέρδος απ΄αυτό; Για όλους αυτούς τους καρπούς, υπόμενε καρτερικά την ασθένεια και μη θλίβεσαι. Να θυμάσαι και να βιώνεις τα ωραία και παρήγορα λόγια του Αποστόλου Παύλου: “Αν και ο εξωτερικός μας άνθρωπος, δηλαδή το σώμα μας, φθείρεται, ο εσωτερικός όμως άνθρωπος, δηλαδή η ψυχή μας, μέρα με τη μέρα ανανεώνεται. Γιατί οι θλίψεις μας, οι οποίες περνούν γρήγορα και γι΄αυτό είναι ελαφριές, μας προετοιμάζουν για ολοένα και μεγαλύτερο πλούτο αιώνιας δόξας. Δεν στοχεύουμε σ΄αυτά που φαίνονται, αλλά σ΄αυτά που δεν φαίνονται, γιατί όσα φαίνονται είναι πρόσκαιρα, ενώ όσα δεν φαίνονται είναι αιώνια” (Β΄Κορ. 4:16-18 ).
Όλα τούτα, βέβαια, αφορούν κι εσένα που δοκιμάζεσαι από κάποιαν αναπηρία. Είσαι τυφλός και λυπάσαι, επειδή δεν μπορείς να δεις το φως του ήλιου και τις ομορφιές της γής; Μάλλον να χαίρεσαι, γιατί δεν έχεις λόγο να παρακαλείς τον Θεό μαζί με τον ψαλμωδό Δαβίδ, “Στρέψε αλλού τα μάτια μου, για να μη δούν τις ματαιότητες του κόσμου” (Ψαλμ. 118:37). Δεν θα ήταν καλύτερα για το Δαβίδ να είχε χάσει τα μάτια του, παρά να δει τη Βηρσαβεέ, γεγονός που τον οδήγησε σε τέτοια εγκλήματα (Β΄Βασ. 11:1-27); Και πόσοι άλλοι άνθρωποι από τα μάτια τους γκρεμίστηκαν στο βάραθρο της αμαρτίας και χάθηκαν ελεεινά; Άλλωστε, μάτια σωματικά έχουν & τα άλογα ζώα, εσύ όμως έχεις τα πιο πολύτιμα μάτια της λογικής ψυχής σου, με τα οποία μπορείς ν΄ατενίζεις νοερά το θείο πρόσωπο του ουράνιου Πατέρα, που αντικρύζουν οι άγιοι άγγελοι.
Όμοια, αν είσαι κουφός ή άλαλος, μην πικραίνεσαι. Γιατί έτσι έχεις ησυχία από εξωτερικούς θορύβους, και μπορείς να ακούσεις, να προσέξεις και να οικειωθείς καλύτερα τα θεία λόγια που λαλεί μυστικά στην ψυχή σου ο Κύριος. Επιπλέον αποφεύγεις τα ψυχοβλαβή ακούσματα, τις αισχολογίες, τις βλασφημίες, τα άσεμνα τραγούδια και άλλα παρόμοια. Με ανάλογες σκέψεις να παρηγοριέσαι αν είσαι παράλυτος ή ανίατα άρρωστος, ή αν, τέλος πάντων, δεν έχεις χαρά και απόλαυση σε τούτο τον κόσμο, αλλ΄απεναντίας πόνους και ποικίλα προβλήματα υγείας. Να σκέφτεσαι, όπως είπαμε, πόσην ωφέλεια προξενούν αυτά στην ψυχή σου, και να δοξάζεις τον Θεό που σε καθαρίζει εδώ με την ασθένεια και σου χαρίζει αιώνια αγαλλίαση στη βασιλεία Του.
Πρώτον, η ασθένεια του σώματος γίνεται αιτία να γιατρευτούμε από την ασθένεια της ψυχής, την αμαρτία. Καθώς με τα πικρά βότανα και φάρμακα θεραπεύεται η σάρκα, έτσι με τους πικρούς πόνους ο άρρωστος έρχεται συχνά σε συναίσθηση και κατάνυξη, αναγνωρίζει όλες τις αμαρτίες του, μετανοεί, εξομολογείται & αλλάζει ζωή, σώζεται. Δεύτερον, η αρρώστια εξασθενίζει το σώμα και επιφέρει κατάπτωση όλων των δυνάμεων του ανθρώπου. Μαζί μ΄αυτές μειώνεται και η φυσική ορμή προς την αμαρτία, και ιδιαίτερα οι σαρκικές κινήσεις. Πολύ ωφελούνται έτσι οι ράθυμοι, οι αμελείς κι εκείνοι που δεν έχουν ισχυρή θέληση, γιατί δεν εγκρατεύονται από μόνοι τους. Αρκετοί άνθρωποι, όταν είναι υγιείς, δαπανούν ασυλλόγιστα τη δύναμή τους σε αμαρτίες. Όταν όμως αρρωστήσουν, και μάλιστα βαριά, τότε ούτε θέλουν ούτε και μπορούν ν΄αμαρτήσουν, οπότε συχνά μετανοούν και σωφρονίζονται. Τρίτον, οι πόνοι κι οι ταλαιπωρίες στις οποίες υποβάλλεται κανείς όταν ασθενήσει, αντισταθμίζουν, τις προηγούμενες αμαρτίες και παραλείψεις του (θα μπορούσαμε να πούμε). Έτσι πρέπει να σκέφτεσαι και να μην παραπονιέσαι. Πονούν λ.χ. τα μέλη σου; Πονούν τώρα, γιατί πρωτύτερα τα είχες κάνει όργανα ηδυπάθειας και ασωτίας. Σου επέβαλε ο γιατρός σκληρή και μακροχρόνια δίαιτα; Στερείσαι τώρα αναγκαστικά εκείνα τα οποία δεν στερήθηκες πρωτύτερα, όταν καταφρονούσες τις νηστείες της Εκκλησίας. Υποφέρεις από αϋπνίες; Να πού τώρα ξαγρυπνάς ακούσια, και μάλιστα βασανιστικά, ενώ πρωτύτερα δεν πήγες ούτε μια φορά εκούσια σε κάποιαν αγρυπνία της Εκκλησίας. Με τέτοιες σκέψεις θα ταπεινώνεσαι και θα μετανοείς και θα προσεύχεσαι με δάκρυα στον Κύριο για να σε συγχωρήσει, οπότε είναι μεγαλύτερη η ωφέλειά σου από την αρρώστια παρά από την υγεία.
Τέταρτον, οι οδύνες και τα παθήματα σε κάνουν μιμητή του πάθους του Χριστού.
Όσο πιο πολύ πάσχεις, τόσο πιο πολύ μοιάζεις σ΄ Εκείνον και σταυρώνεσαι μαζί Του. Έτσι όμως και θα δοξαστείς επίσης μαζί Του στον παράδεισο. Πές μου, υπάρχει μεγαλύτερο κέρδος απ΄αυτό; Για όλους αυτούς τους καρπούς, υπόμενε καρτερικά την ασθένεια και μη θλίβεσαι. Να θυμάσαι και να βιώνεις τα ωραία και παρήγορα λόγια του Αποστόλου Παύλου: “Αν και ο εξωτερικός μας άνθρωπος, δηλαδή το σώμα μας, φθείρεται, ο εσωτερικός όμως άνθρωπος, δηλαδή η ψυχή μας, μέρα με τη μέρα ανανεώνεται. Γιατί οι θλίψεις μας, οι οποίες περνούν γρήγορα και γι΄αυτό είναι ελαφριές, μας προετοιμάζουν για ολοένα και μεγαλύτερο πλούτο αιώνιας δόξας. Δεν στοχεύουμε σ΄αυτά που φαίνονται, αλλά σ΄αυτά που δεν φαίνονται, γιατί όσα φαίνονται είναι πρόσκαιρα, ενώ όσα δεν φαίνονται είναι αιώνια” (Β΄Κορ. 4:16-18 ).
Όλα τούτα, βέβαια, αφορούν κι εσένα που δοκιμάζεσαι από κάποιαν αναπηρία. Είσαι τυφλός και λυπάσαι, επειδή δεν μπορείς να δεις το φως του ήλιου και τις ομορφιές της γής; Μάλλον να χαίρεσαι, γιατί δεν έχεις λόγο να παρακαλείς τον Θεό μαζί με τον ψαλμωδό Δαβίδ, “Στρέψε αλλού τα μάτια μου, για να μη δούν τις ματαιότητες του κόσμου” (Ψαλμ. 118:37). Δεν θα ήταν καλύτερα για το Δαβίδ να είχε χάσει τα μάτια του, παρά να δει τη Βηρσαβεέ, γεγονός που τον οδήγησε σε τέτοια εγκλήματα (Β΄Βασ. 11:1-27); Και πόσοι άλλοι άνθρωποι από τα μάτια τους γκρεμίστηκαν στο βάραθρο της αμαρτίας και χάθηκαν ελεεινά; Άλλωστε, μάτια σωματικά έχουν & τα άλογα ζώα, εσύ όμως έχεις τα πιο πολύτιμα μάτια της λογικής ψυχής σου, με τα οποία μπορείς ν΄ατενίζεις νοερά το θείο πρόσωπο του ουράνιου Πατέρα, που αντικρύζουν οι άγιοι άγγελοι.
Όμοια, αν είσαι κουφός ή άλαλος, μην πικραίνεσαι. Γιατί έτσι έχεις ησυχία από εξωτερικούς θορύβους, και μπορείς να ακούσεις, να προσέξεις και να οικειωθείς καλύτερα τα θεία λόγια που λαλεί μυστικά στην ψυχή σου ο Κύριος. Επιπλέον αποφεύγεις τα ψυχοβλαβή ακούσματα, τις αισχολογίες, τις βλασφημίες, τα άσεμνα τραγούδια και άλλα παρόμοια. Με ανάλογες σκέψεις να παρηγοριέσαι αν είσαι παράλυτος ή ανίατα άρρωστος, ή αν, τέλος πάντων, δεν έχεις χαρά και απόλαυση σε τούτο τον κόσμο, αλλ΄απεναντίας πόνους και ποικίλα προβλήματα υγείας. Να σκέφτεσαι, όπως είπαμε, πόσην ωφέλεια προξενούν αυτά στην ψυχή σου, και να δοξάζεις τον Θεό που σε καθαρίζει εδώ με την ασθένεια και σου χαρίζει αιώνια αγαλλίαση στη βασιλεία Του.
agiooros.net
Αναρτήθηκε από: Ποσειδώνας Αποσπερίτης
Αναρτήθηκε από: Ποσειδώνας Αποσπερίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου