Δεν υπάρχει δηλητήριο χειρότερο από το δηλητήριο της ασπίδος και του βασιλίσκου, και δεν υπάρχει μεγαλύτερη κακία από την φιλαυτία. Αυτή σε καταστρέφει, σε εξαχρειώνει, σε διαλύει, σε σκοτώνει και σε πετάει μακριά από τον Θεόν.
Κύριε ‘Ιησού Χριστέ, πού είσαι το γλυκό φως τής αγίας δόξας του αθανάτου, του ουρανίου, του αγίου, του μακάριου Πατέρα σου, τώρα πού φτάσαμε στη δύση του ήλιου και είδαμε το εσπερινό φως, υμνούμε τον Πατέρα, εσένα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον ένα Θεό. Πρέπει σε κάθε ώρα και στιγμή να σε υμνούμε με καθαρές ψυχές και χαρούμενες φωνές, Υιέ Θεού, γιατί εσύ δίνεις τη ζωή και γι’ αυτό ο κόσμος σε δοξάζει.
Δεν υπάρχει δηλητήριο χειρότερο από το δηλητήριο της ασπίδος και του βασιλίσκου, και δεν υπάρχει μεγαλύτερη κακία από την φιλαυτία. Αυτή σε καταστρέφει, σε εξαχρειώνει, σε διαλύει, σε σκοτώνει και σε πετάει μακριά από τον Θεόν.
Πιστεύσατέ με ὅτι τὰ δάκρυα δὲν εἶναι τίποτες ἄλλο, συνήθεια εἶναι. Ἂν συνηθίσεις νὰ κλαῖς, τὴν ἄλλη μέρα θὰ κλαῖς, καὶ τὴν ἄλλη μέρα θὰ κλαῖς, καὶ θὰ φτάσεις σ᾿ ἕνα σημεῖο θὰ πεῖς: «Γιατί κλαίω; Κι ἐγὼ δὲν ξέρω».
Αυτός που δεν εξομολογείται τις αμαρτίες του βρίσκεται διαρκώς κάτω από το βάρος της ενοχής και μακριά από τον Θεό, γι’ αυτό και η ψυχή του θλίβεται και πονά.
Περί ταπεινώσεως και πραότητος
Στάρετς Σάββα του Παρηγορητή του Πσκωφ (+1980)
Σε κάθε χριστιανό αναγκαιότερο όλων είναι η χριστομίμητη, μακαρία ταπείνωση και όποιος δε την έχει δεν θα ιδεί ποτέ τον Θεό.
«Απ’ αυτό που βιώνουμε στη διάρκεια μιας Θείας Λειτουργίας, μπορούμε να καταλάβουμε, το τι θέση θα έχουμε στην αιωνιότητα, για το αν κάνουμε ή όχι για τον παράδεισο!
Ο άγιος δεν λάμπει εξωτερικά. Όλα τα πλούτη του είναι εσωτερικά, μέσα στην ψυχή του !
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Κάποτε , ένας χωρικός ήρθε από μακριά για να δει τον άγιο Σέργιο στο μοναστήρι του. Ζήτησε από τους μοναχούς να δει τον ηγούμενο και αυτοί του είπαν ότι εργαζόταν στους κήπους . Ο χωρικός πήγε στον κήπο και εκεί αντίκρισε έναν άνθρωπο ρακένδυτο να σκάβει , όπως κάθε άλλος χωρικός θα έσκαβε ένα χωράφι . Δυσαρεστημένος τότε , επέστρεψε στο μοναστήρι , σκεπτόμενος ότι οι μοναχοί τον κορόιδεψαν .
Για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα , ζήτησε ξανά να δει τον περίφημο άγιο πατέρα Σέργιο . Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Σέργιος επέστρεφε στο μοναστήρι · Καλοδέχτηκε τον χωρικό προσφέροντάς του φαγητό και υπηρετώντάς τον αυτοπροσώπως στην τράπεζα . Ο άγιος έβλεπε μέσα στην καρδιά του επισκέπτη του και γνώριζε την όχι καλή γνώμη που εκείνος είχε γι’ αυτόν . Τον παρηγόρησε μάλιστα , υποσχόμενος ότι εντός ολίγου θα έβλεπε τον Σέργιο .
Εκείνη την ώρα κατέφθασαν στο μοναστήρι ένας πρίγκιπας και οι βογιάροι του (ευγενείς). Όλοι μαζί υποκλίθηκαν, έβαλαν μετάνοια στον άγιο Σέργιο και ζήτησαν την ευλογία του . Πήγαν τότε οι μοναχοί και μετακίνησαν το χωρικό από το κελί που του είχαν παραχωρήσει , για να φιλοξενήσουν τους νέους επισκέπτες . Έκπληκτος εκείνος , απόμεινε να τους κοιτάζει από απόσταση , συνειδητοποιώντας ότι εκείνος στον οποίο ζητούσε να δει ήταν εκεί δίπλα του όλη την ώρα ! Ο χωρικός μέμφθηκε τον εαυτό του για την άγνοια του και αισθάνθηκε μεγάλη ντροπή . Μόλις έφυγε ο πρίγκιπας , πλησίασε γρήγορα τον άγιο , έπεσε στα πόδια του και άρχισε να ικετεύει για τη συγχώρεσή του . Ο μεγάλος άγιος τον ασπάστηκε και του είπε : «μη θρηνείς παιδί μου γιατί εσύ είσαι ο μόνος που γνώριζε την αλήθεια για μένα , θεωρώντάς με ένα τίποτα , ενώ οι άλλοι εξαπατήθηκαν νομίζοντας πως είμαι κάτι σπουδαίο !».
https://www.dogma.gr/
Όποιος δεν απομακρύνεται, με τη θέλησή του, από τα αίτια των παθών, χωρίς να το θέλει σέρνεται από την αμαρτία.
Τα αίτια λοιπόν της αμαρτίας είναι αυτά: ο οίνος, οι γυναίκες, ο πλούτος και η ευεξία του σώματος. Όχι ότι αυτά είναι αμαρτίες από τη φύση τους, αλλά η ανθρώπινη φύση επηρεάζεται απ’ αυτά και κλίνει εύκολα προς τα πάθη της αμαρτίας. Γι’ αυτό οφείλει κάθε άνθρωπος να προφυλάγεται απ’ αυτά με ιδιαίτερη φροντίδα.
Αναφέρει ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης για τον τρόπο με τον οποίο βρίσκει η ψυχή μας την ειρήνη και την χαρά.
Δέν ὑπάρχει τίποτα καλύτερο στόν κόσμο ἀπό τό νά ἀγαπᾶς τόν Θεό καί τόν πλησίον σου. Σ’ αὐτό ἡ ψυχή βρίσκει τήν εἰρήνη καί τή χαρά.
Δὲν ὑπάρχουν νεκροὶ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ: Ὅλοι μέσα σ᾿ αὐτὴν εἶναι ζῶντες καὶ μάλιστα ζῶντες ἀθανάτως, ἤδη ἀπὸ τὴ γῆ ζῶντες τὴν ἀθανασία.
Τὶ ἀξία ἔχει, ἀδελφοί μου, ἐὰν μιλῶ αἰώνια γιὰ τὸν Θεὸ καὶ ὁ Θεὸς αἰώνια σιωπᾶ;
Μπορῶ ἄραγε νὰ ὑπερασπιστῶ τὸ δίκαιο τοῦ Θεοῦ ἐὰν ὁ Θεὸς δὲν τὸ θέσει ὑπὸ τὴν προστασία Του;
Άγιος Παΐσιος: Πως χαίρεται ο Χριστός; Αν δούλευες, για να χαρεί ο Χριστός, θα ήταν απαλός ο αγώνας σου και θα είχες μέσα σου θεία παρηγοριά. Τώρα ο αγώνας σου είναι σκληρός και δεν έχει παρηγοριά. Ο Χριστός είναι στοργικός Πατέρας και όχι τύραννος.
Ρώτησαν κάποτε ένα γέροντα οι υποτακτικοί του: ”Γέροντα, τι πρέπει να μελετούν οι αρχάριοι στην πνευματική ζωή; Και εκείνος τους απάντησε: Διαβάζετε Αγία Γραφή, το Ψαλτήρι και Αββά Ισαάκ. Τον ρώτησαν πάλι: και όσοι έχουν προχωρήσει κάπως στα πνευματικά, τι πρέπει να διαβάζουν;
Άγιος Νεκτάριος: Ο Άγιος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως και Θαυματουργός, αποτελεί μία από τις πιο εμβληματικές μορφές της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Η ζωή και το έργο του είναι γεμάτα από διδάγματα που συνεχίζουν να εμπνέουν και να καθοδηγούν τους πιστούς.
Συνήθως φοβόμαστε αυτά που φοβούνται και οι άλλοι γύρω μας ή αυτά που μας λένε κάποιοι ειδικοί ότι πρέπει να φοβόμαστε: τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, την ανεργία, τον καρκίνο, το AIDS, τη νόσο των τρελών αγελάδων, και ό,τι άλλο καινούριο μπορεί να προκύψει στις μέρες μας. Φυλαγόμαστε και καλά κάνουμε.
– Γέροντα, όταν είμαι στενοχωρημένη, πώς θα βρω παρηγοριά;
– Να καταφύγης στην προσευχή. Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσης σε μια εικόνα, θα βρης παρηγοριά. Κάνε το κελλί σου σαν εκκλησάκι με εικόνες που σε αναπαύουν και θα δης, θα βρίσκης μέσα σε αυτό πολλή παρηγοριά.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Περί ταπεινοφροσύνης
Από το Γεροντικό
Απόδοση στη δημοτική Στέλιος Σολέας Θεολόγος
«Η νηστεία γεννᾶ τούς προφῆτες, δυναμώνει τούς δυνατούς. Ἡ νηστεία κάνει σοφούς τούς νομοθέτες· εἶναι τό καλό φυλαχτό τῆς ψυχῆς, ὁ πιστός σύντροφος τοῦ σώματος, τό ὅπλο γι᾿ αὐτούς πού ἀριστεύουν, τό γυμναστήριο γιά τούς ἀθλητές.
Λοιπόν, ἀδελφέ, ἂν ἀγαπᾷς τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, ἀγωνίζου νὰ εἰσέλθης σ᾿ αὐτὴν ἀπὸ τὴν πόρτα τῆς ταπεινώσεως (γιατὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλη εἴσοδος σ᾿ αὐτὴν ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ταπείνωσι).
Διδαχές Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Όταν δεν υπάρχει άνθρωπος να μας φέρει παρηγοριά, τότε έρχεται ο Θεός και μας φέρνει τη χαρά.