ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ . (Γ.ΒΙΖΥΗΝΟΣ) .

Κι αν δέν μού μείνει εντός τού κόσμου,
πού ν’ακουμπήσω,νά σταθώ,
εκεί ψηλά είν’ ο Θεός μου·
πώς ημπορώ ν’ απελπιστώ;

Είν’ Ο Θεός, πού μ’ έχει πλάσει
τό χέρι του τό σπλαχνικό.
Δέν ημπορεί νά μέ ξεχάσει
καὶ νά μ’ αφήσει νηστικό....

Φαιδρά στά δάση ολογυρίζουν
τού ουρανού τά πετεινά,
ποτέ δέν σπέρνουν, δέν θερίζουν
κι όμως κανένα δέν πεινά.

Μέσ’ στά λιβάδια ανθοί καὶ κρίνοι
δέν έμαθαν υφαντική·
κι ομως ο Πλάστης μας τά ντύνει
μέ μιά στολή βασιλική.

Κι εμένα τώρα εντός τού κόσμου,
μικρό παιδὶ καὶ ταπεινό,
θά μέ φωτίσει ο Πλαστουργός μου,
πού κατοικεῖ στόν ουρανό.

Γεώργιος Βιζυηνός (1849-1896)

https://ofelimapneumatika.blogspot.com/