Κύριε ‘Ιησού Χριστέ, πού είσαι το γλυκό φως τής αγίας δόξας του αθανάτου, του ουρανίου, του αγίου, του μακάριου Πατέρα σου, τώρα πού φτάσαμε στη δύση του ήλιου και είδαμε το εσπερινό φως, υμνούμε τον Πατέρα, εσένα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον ένα Θεό. Πρέπει σε κάθε ώρα και στιγμή να σε υμνούμε με καθαρές ψυχές και χαρούμενες φωνές, Υιέ Θεού, γιατί εσύ δίνεις τη ζωή και γι’ αυτό ο κόσμος σε δοξάζει.
Εἶναι στίχος ποὺ τὸν ἀκοῦμε στὸ προοίμιο τῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Νυμφίου κατὰ τὴ Μ. Ἑβδομάδα.
Προτάσσεται πρὶν ἀπὸ τὸ κατανυκτικὸ τροπάριο «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται», μαζὶ μὲ ἄλλους τρεῖς στίχους (Ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμά μου πρὸς σέ, ὁ Θεός – Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς -Ζῆλος λήψεται λαὸν ἀπαίδευτον καὶ νῦν πῦρ τοὺς ὑπεναντίους ἔδεται) καὶ ὅλοι μαζὶ ἀνήκουν στὴν περίφημη «ᾠδὴ» τοῦ προφήτη Ἡσαΐα.
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Σήμερα, τὴν ἡμέρα τῶν Βαΐων στεκόμαστε μὲ δέος καὶ θαυμασμὸ μπροστὰ σ’ αὐτὸ ποὺ συνέβη, στὸ πῶς οἱ Ἰουδαῖοι δὲν μπόρεσαν νὰ συναντήσουν τὸν Χριστό, γιατί τὸν συνάντησαν μὲ τὴν φαντασία ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι ἕνας ἔνδοξος βασιλιὰς ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀναλάβει τὴν ἐξουσία τώρα μὲ κάθε ἰσχύ, νὰ ἐπικρατήσει καὶ νὰ καταρρίψει τοὺς ἀλλόθρησκους, τοὺς Ρωμαίους ποὺ εἶχαν κατακτήσει τὴν χώρα τους, καὶ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐπανιδρύσει ἕνα Βασίλειο, ἕνα ἐπὶ γῆς βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ.
Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα, από την Κυριακή των Βαΐων μέχρι το Μεγάλο Σάββατο και ονομάζεται «Μεγάλη», γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο.
“Συχνά η Μεγάλη Εβδομάδα χαρακτηρίζεται ως περίοδος γεμάτη με «ωραιότατες παραδόσεις» και «έθιμα», ως ξεχωριστό τμήμα του εορτολογίου μας.
Ο προσκυνητής έβγαλε ένα βιβλίο που είχε μαζί, του στο ταξίδι που ονομάζεται «Αμαρτωλών Σωτηρία», εις το οποίον υπάρχουν διηγήσεις θαυμάσιων πραγμάτων».
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
Μιὰ παλιὰ ἱστορία λέει ὅτι τὸν περασμένο αἰώνα, ἕνας καμηλιέρης ἔμπορος ξεκίνησε γιὰ τὸ Κάϊρο, μὲ σκοπὸ νὰ ἐπισκεφτεῖ ἕναν ξακουστὸ σοφὸ γέροντα…
