Διήγηση του Μητροπολίτη Μόρφου, κ. Νεοφύτου
Ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός εμφανίζεται και παρηγορεί…
Κύριε ‘Ιησού Χριστέ, πού είσαι το γλυκό φως τής αγίας δόξας του αθανάτου, του ουρανίου, του αγίου, του μακάριου Πατέρα σου, τώρα πού φτάσαμε στη δύση του ήλιου και είδαμε το εσπερινό φως, υμνούμε τον Πατέρα, εσένα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον ένα Θεό. Πρέπει σε κάθε ώρα και στιγμή να σε υμνούμε με καθαρές ψυχές και χαρούμενες φωνές, Υιέ Θεού, γιατί εσύ δίνεις τη ζωή και γι’ αυτό ο κόσμος σε δοξάζει.
Να προσεύχεσαι, αγαπητέ μου, παντού και πάντοτε. «Εν παντί καιρώ και τόπω». Και περπατώντας στο δρόμο και ξαπλωμένος στο κρεβάτι μπορείς να προσεύχεσαι.
Ο Ιώβ ήταν πεταμένος στην κοπριά για την αρρώστια του, αλλά εκεί έλεγε την ωραία δοξαστική προσευχή του: «Είη το όνομα κυρίου, ευλογημένον από του νύν και έως του αιώνος»!
Δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, και αναγνώσαμε στη θεία Λειτουργία την παραβολή του ασώτου υιού. Οι Κυριακές αυτές του Τριωδίου και οι πέντε της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι οι βαθμίδες της πνευματικής κλίμακας, που μας ανεβάζει στην μεγάλη εορτή του Πάσχα.
Στη ταραγμένη εποχή που ζούμε σήμερα, το σύνολο των ανθρώπων ζει μέσα στις αμφιβολίες, στην αμφισβήτηση, στην άρνηση του Θεού και των αξιών.
Παναγία μου δίδαξόν με τί με δεῖ ποιεῖν καί λέγειν!
Παναγία μου δίδαξόν με τί πρέπει να κάνω και να λέω!
Ένα απόγευμα καθώς καθόμουν στην αυλή της Μονής του Αγίου Παύλου, είδα δυο γεροντάκια να περπατούν και να μιλούν σιωπηλά.
Πρόβλημα για κάθε άνθρωπο που προσεύχεται, αποτελεί η απάντηση του Θεού στα αιτήματά του. Πολλές φορές το παιδί του Θεού, αποκαμωμένο από την αργοπορία της απαντήσεως του Θεού στα αιτήματά του λέει: «Τι να προσευχηθώ; Ο Θεός πλέον δεν με ακούει. Στέλνω πολλά αιτήματα, αλλά καμιά απάντηση δεν παίρνω». Είναι όμως αλήθεια αυτό; Μπορεί ο Θεός να αποστρέψει την ακοή Του στα αιτήματά μας, στις προσευχές μας;
«Ακούς πολλούς να λένε: Μεγάλο σταυρό έχω, δεν τον μπορώ άλλο, δεν έχω άλλο υπομονή, δεν έχω νεύρα πλέον, έσπασαν τα νεύρα μου…. Αγωνίζονται μοναχοί τους αυτοί οι άνθρωποι, δίχως την βοήθεια του Θεού, γι’ αυτό και δεν έχουν πλέον υπομονή, ούτε νεύρα, τίποτα δεν έχουν. Και αυτό θα τους ξετινάξει. Ο Θεός δεν φορτώνει τον άνθρωπο τόσο, αλλά δυστυχώς οι άνθρωποι είναι φορτωμένοι από μόνοι τους».
~ Δημήτριος Παναγόπουλος ♰
Επειδή περνάει ο καιρός και δεν έχεις διάθεση να αλλάξεις, επιτρέπει ο Θεός να δημιουργούνται κάποια προβλήματα.
Καταρχήν τα δημιουργείς μόνος σου. Εφόσον δεν πορεύεσαι με τον Χριστό, αλλά είσαι έξω από το όχημα του Χριστού, δημιουργείς μόνος σου χίλια-δυο μη καλά πράγματα που σε τυραννούν, σε παιδεύουν και παιδεύουν και άλλους.
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Σήμερα, τὴν ἡμέρα τῶν Βαΐων στεκόμαστε μὲ δέος καὶ θαυμασμὸ μπροστὰ σ’ αὐτὸ ποὺ συνέβη, στὸ πῶς οἱ Ἰουδαῖοι δὲν μπόρεσαν νὰ συναντήσουν τὸν Χριστό, γιατί τὸν συνάντησαν μὲ τὴν φαντασία ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι ἕνας ἔνδοξος βασιλιὰς ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀναλάβει τὴν ἐξουσία τώρα μὲ κάθε ἰσχύ, νὰ ἐπικρατήσει καὶ νὰ καταρρίψει τοὺς ἀλλόθρησκους, τοὺς Ρωμαίους ποὺ εἶχαν κατακτήσει τὴν χώρα τους, καὶ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐπανιδρύσει ἕνα Βασίλειο, ἕνα ἐπὶ γῆς βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ.
Καμιά φορά, είναι τόσο σκοτεινή η προέλευση ενός λογισμού που δεν διακρίνουμε εύκολα
αν αυτό το πράγμα είναι καλό ή κακό.
Είπε ο Χριστός ότι: «Άπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς».
Ο ταπεινός άνθρωπος, δεν φοβάται τον αδελφό του, δεν φοβάται τους άλλους, δεν νομίζει ότι είναι το κέντρο του κόσμου, ούτε τον πιάνουν συμπλέγματα κατωτερότητας που θέλει μετά να του ενισχύεις την αυτοεκτίμησή του και την αυτοεικόνα του .. κάτι σύγχρονοι όροι που τώρα κυκλοφορούν.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
«Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου». Ο Χριστός απέφευγε συνήθως να φανερώνεται στον κόσμο ως Μεσσίας, ως Υιός του Θεού. Όταν έκανε θαύματα, έδινε αυστηρή εντολή, «ίνα μη φανερόν ποιήσωσιν αυτόν».
Τι πρέπει να προσέχει ο κάθε χριστιανός, όταν παραμονεί ο διάβολος; Η άγνοια, ο εγωισμός και η αμαρτωλή ζωή είναι οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους πολλοί χριστιανοί δεν εξομολογούνται.
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Τί είναι ο Χριστός;
Πρώτος ο Χριστός έθεσε στους μαθητές του το ερώτημα αυτό, που έκτοτε δεν έπαυσε ποτέ να απασχολεί διαχρονικά την ανθρωπότητα. Αποκύημα της περί του Χριστού διερεύνησης της ανθρώπινης λογικής υπήρξαν οι μεγάλες χριστολογικές αιρέσεις (αρειανισμός, νεστοριανισμός, μονοφυσιτισμός). Και αποκορύφωμα της ορθόδοξης πίστης και διδασκαλίας πάνω σ’ αυτό αποτελεί η απόφανση της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου (451 μ. Χ.).
Ο ένας αφήνει ελεύθερο το πάθος του να εκδηλώνεται, ο άλλος δεν το αφήνει να εκδηλωθεί και ο τρίτος το ξεριζώνει.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τον Θεό που με αξίωσε να συναντήσω μεγάλες και καταξιωμένες μορφές της Ορθοδοξίας ,αν και πάλι άνθρωπος δεν έγινα,όπως τον Άγιο Παϊσιο,τον Όσιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη,τον Οσιώτατο Γέροντα Ευμένιο Λαμπάκη στην Κρήτη και άλλους παλαιούς και συγχρόνους.
Να παραμείνουμε πιστοί να μην αρνηθούμε το όνομα του Θεού έρχονται πολλοί πειρασμοί στην ζωή μας πολλές φορές, δύσκολες ώρες, πολλή τραγικές ώρες που έρχεται η ώρα που να αρνηθεί κανείς ακόμα και τον Θεό και μην νομίζεται άρνησης του ονόματος του Θεού είναι να πω ότι δεν υπάρχει Θεός η δεν υπάρχει Χριστός είναι αυτό μόνο.
«Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη η καρδία μου (Ψαλμ. 56, 8).
Αδελφοί μου, είναι μακάριος όποιος μπορεί να πει αυτά τα λόγια στον Κύριό Του! Μακάριος, εκείνος που η καρδιά του είναι εντελώς έτοιμη, να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού!
π. Γεώργιος Κουγιουμτζόγλου
Ἀπόστολοι ὀνομάζονται οἱ Δώδεκα μαθητὲς τοῦ Κυρίου ποὺ ἄφησαν τὰ πάντα καὶ ἀκολούθησαν τὸν Κύριο σὲ ὅλη τὴ δημόσια διακονία του μέχρι τῆς Ἀναλήψεως.