Κύριε ‘Ιησού Χριστέ, πού είσαι το γλυκό φως τής αγίας δόξας του αθανάτου, του ουρανίου, του αγίου, του μακάριου Πατέρα σου, τώρα πού φτάσαμε στη δύση του ήλιου και είδαμε το εσπερινό φως, υμνούμε τον Πατέρα, εσένα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον ένα Θεό. Πρέπει σε κάθε ώρα και στιγμή να σε υμνούμε με καθαρές ψυχές και χαρούμενες φωνές, Υιέ Θεού, γιατί εσύ δίνεις τη ζωή και γι’ αυτό ο κόσμος σε δοξάζει.
«Ακούς πολλούς να λένε: Μεγάλο σταυρό έχω, δεν τον μπορώ άλλο, δεν έχω άλλο υπομονή, δεν έχω νεύρα πλέον, έσπασαν τα νεύρα μου…. Αγωνίζονται μοναχοί τους αυτοί οι άνθρωποι, δίχως την βοήθεια του Θεού, γι’ αυτό και δεν έχουν πλέον υπομονή, ούτε νεύρα, τίποτα δεν έχουν. Και αυτό θα τους ξετινάξει. Ο Θεός δεν φορτώνει τον άνθρωπο τόσο, αλλά δυστυχώς οι άνθρωποι είναι φορτωμένοι από μόνοι τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου