Φως Ιλαρόν !!!: Η ανακαινιστική «ζύμη» του Αναστάντος

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ´

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία.

Εἶναι ἡ νίκη καὶ ὁ θρίαμβος τοῦ Χριστοῦ ἐναντίον τοῦ σκότους, τοῦ διαβόλου, τοῦ θανάτου. Τὸ θεμέλιο πάνω στὸ ὁποῖο στηρίζεται ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία.

Εἶναι αὐτὸ τοῦτο τὸ συγκλονιστικὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως. Γιατὶ «εἰ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν (Α’ Κορ. 15,17).

Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία, τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι πορεία ἀναστάσεως στὸν κόσμο. ὁ ἄνθρωπος ποὺ θέλει καὶ ἑνώνεται μὲ τὸν Ἀναστάντα ζεῖ τὸν αἰώνιο Χριστὸ ζεῖ στὴν δόξα Του καὶ πορεύεται διαρκῶς ζωὴ ἀναστάσιμη σ ̓ αὐτὴ τὴν ἄλλη βιοτή, τὴν ἄλλη Κιβωτὸ τῆς σωτηρίας, τὴν ἁγία Του Ἐκκλησία.

Γι ̓ αὐτὸ καὶ ἡ εἴσοδος στὴν ἀναστάσιμη κοινωνία, στὴ ζωὴ τῆς χάριτος ποὺ παρέχει ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ «πρώτη ἀνάστασή μας» (Ἀποκ. 20, 56).

Ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει ἀκράδαντα στὸ «Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας» ἔχει ἀνοίξει πλέον τὸ εἶναι Του καὶ ἔχει ἀφήσει πλέον τὴν καρδιά Του να ζυμωθεῖ ἀνακαινιστικά, λυτρωτικά, ἐξαιρετικὰ ἀπὸ τὴν πασχάλια ζύμη τοῦ Ἀναστάντος.

Ὅ,τι ὡραιότερο, νὰ ἀφήνεσαι, νὰ σὲ ἀναπλάσσει ὁ Ἀναστημένος Ἰησοῦς! Καὶ εἴμαστε βέβαιοι γι ̓ αὐτό.

Ἐκεῖνος ἦλθε «καινουργήσας τὸν Ἀδάμ».

Ὁ πρῶτος μετὰ τὸν Ἕνα μᾶς λέγει: «Ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν... οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ρωμ. 6,5).

Ὁ ὑμνωδὸς τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας μᾶς ἐπανέλαβε αὐτὸ κατηγορηματικὰ καὶ ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Σωτῆρα ἔψαλε: «Νεοποιεῖς τοὺς γηγενεῖς... Ἀφθαρτίζεις γὰρ θεοπρεπέστατα, ἀπαθανατίζων τὸ πρόσλημμα».

Καὶ ὁ ὑμνογράφος τῆς νύκτας τοῦ Πάσχα Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς διατρανώνει πανηγυρικὰ ὅτι ἑορτάζουμε «ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν».

Τὸ ἴδιο τονίζει στὴν κατακλεῖδα τῆς ἀναστάσιμης θείας Λειτουργίας καὶ ὁ χρυσορρήμων στὸν Κατηχητικὸ λόγο του: «Ἀνέστη Χριστὸς καὶ ζωὴ πολιτεύεται».

Νέα ζωὴ διακηρύσσεται καὶ προγραμματίζεται, νέα, καινούργια ζωὴ ἀρχίζει καὶ βιοῦται. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν ἀνακαινιστικὴ «ζύμη» τοῦ Ἀναστάντος.

Ἡ Ἀνάσταση φέρνει τὴν καινούργια ζωή, τὸ πνεῦμα τῆς μετουσιώσεως τῆς καθημερινῆς ζωῆς μας μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἀναστάντος.

Ἕνα σπουδαῖο σχετικὸ κείμενο ποὺ μᾶς ἀναλύει τὸ νόημα αὐτὸ τῆς νέας ζωῆς στὴν ὁποία μᾶς εἰσάγει ὁ Ἀναστὰς εἶναι ὁ 66ος κανὼν τῆς Πανθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Ἀπὸ τῆς ἁγίας ἀναστασίμου Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμέρας μέχρι τῆς καινῆς Κυριακῆς τὴν ὅλην ἑβδομάδα ἐν ταῖς ἁγίαις Ἐκκλησίαις σχολάζειν δεῖ ἀπαραλείπτως τοὺς πιστοὺς ἐν ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ὠδαῖς πνευματικαῖς, εὐφραινομένους ἐν Χριστῷ καὶ ἑορτάζοντας καὶ τῇ τῶν Θείων Γραφῶν ἀναγνώσει προσέχοντας, καὶ τῶν Ἁγίων Μυστηρίων κατατρυφῶντας.

Ἐσόμεθα γὰρ οὕτω Χριστῷ συνανιστάμενοί τε καὶ συνυψούμενοι» (Πηδάλιον, ἔκδ. Ρηγοπούλου, σελ. 275).

Ἔτσι θεσμοθετεῖ τὸ ἀναστάσιμο πολίτευμα ἡ σπουδαία αὐτὴ Σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸ 691.

Ἡ ζωὴ τῆς Ἀνάστασης εἶναι μία ζωὴ ἑορτῆς καὶ πνευματικῆς εὐφροσύνης ἐν Χριστῷ.

Εἶναι ζωὴ ἁγιότητος καὶ ἀναμόρφωσης ποὺ διανοίγει νέα προοπτικὴ στοὺς πιστεύοντες.

Ὁ παραπάνω κανὼν ὁρίζει μάλιστα καὶ τὰ μέσα αὐτῆς τῆς καινῆς ζωῆς τῆς ἄλλης βιοτῆς καὶ προοπτικῆς. Τονίζει πολὺ χαρακτηριστικὰ τρία σπουδαιότατα σημεῖα: Τὴν ψαλμωδία, τὴν ἁγιογραφικὴ μελέτη καὶ τὴν εὐχαριστιακὴ συμμετοχή.

Ὅταν κατὰ τὰ ἐξημερώματα τῆς μεγάλης ἐκείνης ἡμέρας, τῆς «μιᾶς τῶν Σαββάτων» κυλίστηκε ἡ πλάση τοῦ τάφου καὶ ἔφυγε ἀπὸ ἐκεῖ ζωντανὸς καὶ ἀναστημένος ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴν στιγμὴν ἐκείνη δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ λέγει ἐπιπόλαια τὸ Ἀληθῶς Ἀνέστη.

Δὲν μπορεῖ νὰ μένει ἀδιάφορα παγερὸς μπροστὰ στὸ μέγιστο Τοῦτο μυστήριο καὶ θαῦμα.

Γιατὶ ἡ Ἀνάσταση εἶναι πράγματι ἡ ἐπιστέγαση καὶ ἡ ἐπισφράγιση τοῦ ἔργου καὶ τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου.

Εἶναι τὸ ἔναυσμα γιὰ τὸ γιορτινὸ τραπέζι ἡ ἀπαρχὴ τῆς καινῆς κτίσεως, ἡ συντριβὴ θυρῶν καὶ μοχλῶν τοῦ Ἅδη.

Εἶναι ἡ πασχάλια «ζύμη» ποτισμένη μὲ τὸ αἷμα καὶ τὸ ὕδωρ ποὺ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Ἑσταυρωμένου ἐξῆλθε.

Εἶναι ἡ καινὴ ζωή, ἡ ἀνωτέρα καὶ ἁγία τὴν ὁποία κανένας θάνατος δὲν μπορεῖ νὰ πειράξει. Εἶναι ἡ ζωὴ μὲ τὸν Ἀναστάντα, ἡ «περισσεία τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς».

https://www.romfea.gr

Επιλύχνιος Ευχαριστία (Φως ιλαρόν)

Μενού

Δευτέρα 29 Απριλίου 2019

Η ανακαινιστική «ζύμη» του Αναστάντος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Ετικέτες