Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου
Μια χαρακτηριστική εναλλαγή τόλμης και φόβου, εμπιστοσύνης και δισταγμού αποκαλύπτεται στην περιπέτεια του αποστόλου Πέτρου μέσα στην ταραγμένη θάλασσα της Γεννησαρέτ, την οποία περιγράφει το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Πρόκειται για ψυχολογία τυπικά ανθρώπινη, που μας βοηθεί να κατανοήσουμε και εμείς κάτι περισσότερο από την πνευματική μας προσωπική περιπέτεια.
Το πρώτο μέρος της Περικοπής είναι μια στιγμή αυθόρμητης πίστεως. Ο απόστολος Πέτρος, πλημμυρισμένος από αφοσίωση και εμπιστοσύνη, ζητάει να έρθει όσο το δυνατό συντομότερα κοντά στον Χριστό. «Κύριε, αν είσαι Συ, τότε δώσε μου διαταγή να έρθω κοντά Σου πάνω στα νερά». Τότε η σκέψη του Πέτρου ήταν επίμονα στραμμένη στον Χριστό.
Ένα άλλο στοιχείο είναι η τόλμη που αναπτύσσεται μέσα σ’ αυτήν την εμπιστοσύνη. Ανάμεσα στον μαθητή και στον Διδάσκαλο υπάρχουν τρικυμισμένα κύματα. Αλλά η εσωτερική βεβαιότητα του Πέτρου δεν εξαρτάται από εξωτερικά στοιχεία. Εκείνο που βαρύνει δεν είναι η φουρτούνα αλλά ο Ιησούς Χριστός που βρίσκεται κοντά του. Όποιος ατενίζει σταθερά το πρόσωπο του Χριστού, όποιος είναι έτοιμος να Τον ακολουθήσει, να συσταυρωθεί με τον Χριστό, είναι σε θέση να βαδίσει πάνω στις πιο αμφίβολες, αβέβαιες και στις πιο ρευστές καταστάσεις, ακόμη και πάνω στα ύδατα.
Ένα τρίτο στοιχείο είναι ότι ο Πέτρος ζητεί συγκατάθεση. «Κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα». Δος μου την άδεια, δος μου την συγκατάθεσή Σου, τη διαταγή να έρθω κοντά Σου. Και τα πιο τολμηρά πνεύματα πρέπει πάντα να ζητούν τη συγκατάθεση του Χριστού στα σχέδιά τους και να περιμένουν το «ελθέ» του Κυρίου. Έτσι δείχνουν, όχι απλώς ότι έχουν εμπιστοσύνη στον Χριστό, αλλά ότι εξαρτούν το παν από Εκείνον, ότι δεν τολμούν να προχωρήσουν χωρίς τη δική Του ευλογία.
Στην πρώτη περίπτωση ο Πέτρος είχε ένα ζωντανό διάλογο με τον Διδάσκαλο. Άκουσε τον Ιησού να λέει: «Θαρσείτε, εγώ είμαι, μη φοβάστε». Τότε ο μαθητής του ζήτησε να πάει κοντά Του. Περπατώντας στα κύματα, διακόπτεται αυτή η ζωντανή επικοινωνία και αρχίζει ένας παράξενος, μυστικός, σιωπηλός διάλογος με τον ισχυρό άνεμο, με τα στοιχεία της φύσεως. Έτσι το κέντρο βάρους της προσοχής του μετατοπίζεται προς τον κίνδυνο τον οποίο διατρέχει και αυτονόητα η ισορροπία χάνεται.
Αδελφοί μου, ο Πέτρος δεν αφέθηκε στα κύματα να τον ρουφήξουν. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της προσπάθειάς του κραύγασε «Κύριε σώσον με».
Η κραυγή του αυτή συμπυκνώνει για μας τα αισθήματα συντριβής και μετάνοιας που έστω και την τελευταία στιγμή πρέπει να έχουμε, για να ευθυγραμμίζεται και να ισορροπεί και πάλι η πορεία μας προς τον Χριστό. Αμήν.
https://proseuxi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου