Ας Τον αφήσουμε να μας μιλήσει και να μας πει ό,τι θέλει Αυτός και όχι ό,τι θέλουμε ν’ ακούσουμε εμείς

 

 Μη φοβόμαστε την καθυστέρηση του θαύματος για μας. Μπορεί να είναι καλύτερα έτσι. Σίγουρα ο Θεός γνωρίζει την κατάστασή μας πολύ καλύτερα από εμάς. Ο Θεός είναι και για μας και τα θαύματα είναι για μας, αλλά η παρουσία του και η επέμβασή του δεν είναι προσχεδιασμένα από εμάς. 

Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας γίνεται πολλές φορές με πολλούς και διάφορους τρόπους και όχι με μία εκκωφαντική και φαντασμαγορική φανέρωση. Μία ανείπωτη εσωτερική ειρήνη, μία έκτακτη και συγκινητική κατάνυξη, μία βαθιά αίσθηση αμαρτωλότητος και συγχωρητικότητος τι άλλο είναι παρά σημείο της γαληνιαίας παρουσίας του Θεού στη ζωή μας;

 Ο Θεός δεν είναι απλώς παροχέας της υγείας, της μακροζωίας, της ευζωίας, ακόμη και της επίγειας αθανασίας, αλλά ο δοτήρας των ουρανίων δωρεών και χαρίτων και της σωτηρίας της αθάνατης ψυχής μας. Είναι ένα μεγάλο μυστικό, που κρύβεται στο βάθος της ορθόδοξης πνευματικής ζωής, να ζει ο πιστός τη γλυκύτητα, την ωραιότητα και την ειρήνη της αιωνίας ζωής στα βάθη της ψυχής του παρά τις πολλές εξωτερικές αντιξοότητες.

 Είναι ανάγκη μεγάλη ν’ αφυπνισθούμε αμέσως όλοι και να θέσουμε άλλες προτεραιότητες στη ζωή μας. Να ζητούμε, κατά τον λόγο του Κυρίου, τη Βασιλεία των Ουρανών και μετά θα προστεθούν και όλα τ’ άλλα. Όσοι δεν έχουμε σωματικές σοβαρές παθήσεις μπορεί να έχουμε σοβαρότερες πνευματικές: πνευματική αναπηρία, ψυχική τύφλωση, καρδιακή αναισθησία και λοιπά.

 Θέλουμε να έχουμε ένα Θεό εύκολο, υπάκουο, πρόθυμο σε δώρα, του χεριού μας, για να περνάμε καλά, ευτυχισμένα και τότε μόνο να τον ευχαριστούμε και να τον δοξάζουμε. Δεν του επιτρέπουμε να μας δοκιμάζει παιδαγωγικά, να μας νουθετεί αυστηρά, να μας προλαμβάνει από σφάλματα. Θέλουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, να την κάνουμε εμείς ό,τι θέλουμε. Όταν τα πράγματα μας έρχονται βολικά, τότε λέμε πόσο καλός είναι ο Θεός, όταν κάποτε ανατρέπονται, όχι μόνο τα βάζουμε μαζί Του, αλλά ούτε θέλουμε σχέση διόλου με Αυτόν. Τον θεωρούμε σκληρό, φοβερό, αυστηρό και αδυσώπητο.

 Ο Θεός μας σε καμία βυζαντινή εικόνα δεν χαμογελά· σε κοιτά κατάματα, όλο ειλικρίνεια, όλο συμπάθεια. Δίχως ίχνος οίκτου, εκδικήσεως, απειλής, τρόμου, φόβου και κατατρεγμού. Έχουμε έναν εκπληκτικό, μοναδικό, υπέροχο Θεό, που μας ξαφνιάζει, που μας εκπλήσσει, που μας συγκινεί, που μας ταρακουνά και συγκλονίζει μεταμορφωτικά. Ας Τον αφήσουμε να μας μιλήσει και να μας πει ό,τι θέλει Αυτός και όχι ό,τι θέλουμε ν’ ακούσουμε εμείς.

 Μόνο αν καταφέρει ο άνθρωπος ν’ αποδεχθεί το θέλημα του Θεού μέσα του, μόνο τότε θ’ απελευθερωθεί από μύριους λογισμούς, που τον καταπονούν και τον κουράζουν. Δεν είναι εύκολη, θα πρέπει να πούμε, η αποδοχή του θείου θελήματος, ενίοτε φαντάζει ακατανόητη, κυρίως για τους αταπείνωτους ανθρώπους.

 Αν με τη βοήθεια του Θεού ο πιστός δεν επιτρέψει στον εαυτό του να λυγίσει, ν’ απογοητευθεί, ν’ απομονωθεί και να μελαγχολήσει, τότε μπορεί να ζήσει μία χαρισματική κατάσταση πλούσιας αγιοπνευματικής χάριτος. Ταπεινωμένος από τον πόνο να βιώσει τη μεγάλη χαρά της παρουσίας του Θεού στη ζωή του και ότι ο μοναδικός σκοπός της ζωής δεν είναι η καλοπέραση, η υγεία και η μακροζωία, αλλά ο ουσιαστικός σύνδεσμος μαζί Του, η εν Χριστώ ζωή.

(Από το βιβλίο: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Ιερά Μονή Εισοδίων τής Θεοτόκου Μυρτιάς Θέρμου, Αγρίνιο 2011, σελ. 24)

https://proskynitis.blogspot.com/