Αὐτὸ τὸ «Παναγία μου!» βγαίνει ἀπὸ μυριάδες στόματα. «Παναγιά μου!» λέει ὁ φτωχὸς οἰκογενειάρχης μὲ τὰ πέντε παιδιά, ποὺ πάει τὸ βράδυ στὸ σπίτι καὶ δὲν ἔχει ν᾽ ἀγοράσῃ ἕνα καρβέλι. – «Παναγία μου» φωνάζουν όλοι!
«Παναγιά μου!» φωνάζει ἡ χήρα μὲ τὰ ὀρφανά, ποὺ ἔμεινε παντέρημη στὸν κόσμο. «Παναγιά μου!» φωνάζει ὁ ἀσπρομάλλης γέρος, ποὺ τὰ παιδιά του τὸν ἐγκατέλειψαν. «Παναγιά μου!» φωνάζει ἡ μάνα ποὺ ἔχει τὸ παιδί της ἄρρωστο.
«Παναγιά μου!» φωνάζουν οἱ ἄρρωστοι, πού ᾽νε στὰ νοσοκομεῖα καὶ βογγᾶνε πάνω στὰ κρεβάτια. «Παναγιά μου!» φωνάζει ὁ ναύτης ποὺ ταξιδεύει στὰ πελάγη· Ἕλληνες ναυτικοὶ διηγοῦνται θαύματα τῆς Παναγίας, ποὺ τοὺς ἔσωσε ἀπὸ τὰ κύματα.
«Παναγία μου», φωνάζουν όλοι. Πρὸ παντὸς «Παναγία μου!» φωνάζει ὁ ἁμαρτωλός, ἀλλὰ κ᾽ ἐκεῖνος ποὺ ψυχορραγεῖ πλέον κι ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα παραδίδει τὴν ψυχή του.
Ἀλλὰ καὶ οἱ ἥρωες τοῦ ἀλβανικοῦ μετώπου μαρτυροῦσαν τὸ ᾽40, ὅτι ἐκεῖ στὰ ψηλὰ βουνά, ποὺ τ᾽ ἀεροπλάνα σκίαζαν τὸν ἥλιο καὶ οἱ βόμβες θέριζαν κόσμο, ἡ Παναγία τοὺς ἔσωσε.
«Παναγιά μου!» φώναζε τότε ὅλη ἡ Ἑλλάς. Καὶ ἡ Παναγιὰ ἔκανε τὸ θαῦμα· μὲ λίγες ἀπώλειες ἡ μικρή μας πατρίδα ἔγραψε τότε ἕνα θρῦλο.
Καὶ σήμερα ἡ Παναγιά μας, δὲν εἶνε ψέμα, προστατεύει τὰ παιδιά μας ποὺ φρουροῦν τὰ σύνορα ἀπὸ τὸν Ἕβρο μέχρι τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου καὶ τὴν Κύπρο. Καὶ νὰ εἶστε βέβαιοι, ὅτι ὁ Θεὸς θὰ εὐδοκήσῃ νὰ δοῦμε τὸ θαῦμα τοῦ ᾽40 νὰ ἐπαναλαμβάνεται.
«Ὦ πανύμνητε μῆτερ…», ὦ γλυκειά μας μάνα, μάνα ὅλου τοῦ κόσμου, σὲ ἀγαποῦμε καὶ σὲ τιμοῦμε. Στὴν καρδιὰ καὶ στὸ στόμα μας σὲ ἔχουμε. Μακριά ἀπὸ μᾶς ἡ βλαστήμια!
Ἂς προσκυνοῦμε, ἀγαπητοί, ἀπ᾽ τὰ βάθη μας τὴν Παναγία καὶ ὅλοι νὰ τῆς λέμε· «Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον· δεξαμένη τὴν νῦν προσφοράν, ἀπὸ πάσης ῥῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως…»· ἀμήν.
† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας, η οποία έγινε στον
Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου (νεκροταφείου) Αμυνταίου την 2-4-1976
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου