Ιερέας ο ένας λαϊκός ο άλλος (φίλοι και κουμπάροι) επιστρέφανε από το Άγιο Όρος.
Δάφνη, Σταυρονικήτα, Διονυσίου η σύντομη διαδρομή ...για να γεμίσουν οι μπαταρίες. Στο λεωφορείο της επιστροφής ανάμεσα στα σχόλια των ημερών για το Όρος... -Ιερέας: Να σου πω κάτι, δεν θα το πιστέψεις.
-Λαϊκός: Πες μου, τι είναι; -Ιερέας; Μια φορά είχα πάει σε μια αγρυπνία σ' ένα γνωστό μου στη Θήβα. Ήμαστε πολλοί παπάδες γιατί γιόρταζε η Εκκλησία, αλλά και ο κόσμος έφθανε μέχρι το δρόμο. Στην ώρα της Θείας Κοινωνίας ετοιμάσαμε τέσσερα Άγια ποτήρια για να μην καθυστερούμε και τον κόσμο, είχε περάσει και η ώρα. Εγώ κάπως καθυστέρησα, με φώναξε ο Δεσπότης κάτι να μου πει και άργησα να βγω στον κόσμο. Βγαίνοντας τελικά ίσα που πρόλαβα και κοινώνησα πέντε- έξι. Το ποτήρι ήταν γεμάτο μέχρι πάνω και έτσι κατέλυσα μόνος. Χαιρέτισα τους πατέρες και έφυγα γρήγορα, είχα άλλωστε και διαδρομή μέχρι την Αθήνα. -Ιερέας: Ακούς ή κοιμήθηκες; -Λαϊκός: Έλα συνέχισε. -Ιερέας: Βγαίνοντας από την Θήβα να σου κι' ένα περιπολικό της τροχαίας να μου κάνει σήμα να σταματήσω. -Αστυνομικοί: Καλησπέρα πάτερ, πώς κι΄από δω; -Ιερέας: Επιστρέφω στην Αθήνα. -Αστυνομικοί: Γυρνάνε και οι παπάδες την νύχτα; -Ιερέας: Βρε ευλογημένε σε αγρυπνία ήμουν με τον π. Ν στην Εκκλησία σας που γιορτάζει. -Αστυνομικοί: Μια και σε σταματήσαμε, να κάνουμε ένα αλκοτέστ. -Ιερέας: όπως νομίζετε παιδιά Ετοίμαζαν οι Αστυνομικοί το αλκοτέστ, σβούρα το μυαλό του παπά - γεμάτο το Άγιο ποτήρι, το κατέλυσα μόνος μου ...λες ; μπα όχι... έχει ο Θεός. -Αστυνομικοί: Φύσα παπά. -Ιερέας : Ορίστε φύσηξα, πάρτο. -Αστυνομικοί: Αρνητικό, δεν μου λες παπά δεν πίνεις καθόλου κρασί, ο δείκτης είναι κάτω από τα φυσιολογικά, άντε στο καλό. -Ιερέας: Καληνύχτα παιδιά Ξεμάκρυνε ο παπάς, σαν άνθρωπος ίσως κάποιο δευτερόλεπτο παλαντζάρισε η ψυχή του, μα σαν ιερεύς χάιδεψε λίγο το στήθος του, ένα χαμόγελο φάνηκε στα χείλη του και ένα "Δόξα Σοι ο Θεός" έσκισε τον Ουρανό και έφτασε στο θρόνο του Θεού. -Ιερέας: Κατάλαβες ή κοιμάσαι τόση ώρα; -Λαϊκός: Κατάλαβα πατερ...κατάλαβα! Είχε γυρίσει ο λαϊκός προς το παράθυρο, και ένα δάκρυ χαράς και ευγνωμοσύνης για τον Θεό γλίστρησε απ' τα μάτια ένοιωσε τώρα μες τα κατάβαθα της ψυχής η πίστη του μέσα του να μην είχε κολληθεί... αλλά πακτώθηκε, έγινε ένα.
Υ.Γ. Το πιο πάνω είναι αληθινό γεγονός.
https://ofelimapneumatika.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου