Ο πνευματικός πρέπει να έρχεται στη θέση κάθε εξομολογουμένου και να ζει τον πόνο του, ώστε ο εξομολογούμενος να βλέπει στο πρόσωπό του ζωγραφισμένο το δικό του πόνο. Στην εποχή μας οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από λίγο δροσερό νερό και όχι από δυνατό ξύδι. Γι’ αυτό να φέρεται με επιείκεια και να μιλάει στους ανθρώπους με αγάπη για την μεγάλη αγάπη του Θεού, ώστε μόνοι τους να φιλοτιμηθούν, να αισθανθούν τα λάθη τους και να αλλάξουν συνήθειες.
Ο πνευματικός, όταν έχει Θείο φωτισμό, πνεύμα Θεού, καταλαβαίνει και διακρίνει καταστάσεις και μπορεί να δίνει σωστές κατευθύνσεις στις ψυχές. Καλά είναι να μην έχει πολλές απασχολήσεις, για να μπορεί να διαθέτει τον απαιτούμενο χρόνο για την κάθε ψυχή και να κάνει σωστά την δουλειά του. Διαφορετικά, παθαίνει ό,τι και ένας καλός χειρουργός που, όταν κάθε μέρα έχει να κάνει πολλές εγχειρήσεις, κουράζεται και είναι φυσικό να μην αποδίδει όσο μπορεί.
Αν ο πνευματικός χρησιμοποιεί τους κανόνες σαν… κανόνια, και όχι με διάκριση, ανάλογα με τον άνθρωπο, με την μετάνοια που έχει κ.λπ., αντί να θεραπεύη ψυχές, θα εγκληματεί… (με τα επιτίμια που θα επιβάλλει στον εξομολογούμενο).
https://proseuxi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου