Τα μυστήρια του Θεού

Τα μυστήρια του Θεού

Θεός: Με ρωτούν : Γιατί πέθανε το παιδί μου ; Γιατί βρίσκομαι στο κρεβάτι με πόνους ; Γιατί έχω αποτυχημένο γάμο ; Γιατί έμεινα χωρίς εργασία ; Γιατί τόσες συνεχείς δοκιμασίες σε μένα ; Γιατί…Γιατί… Γιατί… Και βέβαια η σιωπή είναι η απάντησή μου !

Τι να πω ; Πώς να ερμηνεύσω τα γεγονότα με τα μέσα που διαθέτω ; «Τις έγνω νουν Κυρίου ;» Ποιος γνωρίζει το νου του Θεού ; Ή μήπως να τολμήσω να γίνω δικηγόρος του ;

Το 1982 , ως διάκονος , παρευρέθηκα στην κηδεία του Αρχιμ. Κωνσταντίνου Λευκωσιάτη , με το πλούσιο ποιμαντικό και κοινωνικό έργο . Μετά την ταφή καθίσαμε για ένα καφέ στην αίθουσα του Ιδρύματος Άγιος Νεκτάριος , που ίδρυσε ο ίδιος . Η αδελφή του π. Κωνσταντίνου ρώτησε με πόνο και έννοια το Μητροπολίτη Ύδρας Ιερόθεο :

Γιατί , Σεβασμιώτατε , ο Θεός επέτρεψε να φύγει τόσο γρήγορα και να αφήσει το τεράστιο αυτό έργο , που γινόταν «προς δόξαν Θεού ;» Ο άγιος Ύδρας , με την άνωθεν σοφία που τον χαρακτήριζε, απάντησε : «Η μεγαλύτερη ταπείνωση είναι να υποτάσσεται ο νους μπροστά στα μυστήρια του Θεού και να μην ρωτά πώς και γιατί ;»

Η απάντηση αυτή μού έμεινε στην καρδιά και νομίζω είναι η βάση για «κατανόηση» των μυστηρίων του Θεού . Αφού η λογική του Θεού διαφέρει από αυτή του ανθρώπου , πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε τα ανερμήνευτα και να κατανοήσουμε τον Ακατάληπτο ;

Διάβασα κάπου , από τα πολλά που γράφονται , ότι ο π. Παϊσιος ο Αγιορείτης είπε πως μετά το θάνατό μας , όταν θ’ αντικρύσουμε πρόσωπο προς πρόσωπο το Χριστό , θα καταλάβουμε το γιατί και το πώς της ζωής μας και θα μας εξηγηθούν όλα όσα περάσαμε στον κόσμο αυτό . Τότε , με όλη τη δύναμη της ύπαρξής μας , θα του πούμε : «Σ’ ευχαριστώ , Θεέ μου , που επέτρεψες αυτά για μένα !».

Νομίζω ότι μπορεί πιο εύκολα ο άνθρωπος να σηκώσει τον όποιο σταυρό του , αν γνωρίζει γιατί συμβαίνει και ποιο θετικό αποτέλεσμα θα έχει . Όμως , η πίστη – εμπιστοσύνη στο Θεό δεν προϋποθέτει την αποδοχή με υπομονή της δοκιμασίας ; Η πίστη ως σχέση δίνει την ασφάλεια της αγάπης του Θεού , που , ως εμπειρική , δεν αμφισβητείται . Γι’ αυτό , όταν γευτούμε την αγάπη Του , πιο εύκολα Τον εμπιστευόμαστε και υπομένουμε.

Στα μυστήρια της ζωής , όπου κρίσιμες υπαρξιακές καταστάσεις μάς συγκλονίζουν συθέμελα και διαλύουν κάθε τι το ψεύτικο και επιφανειακό , χρειάζεται να στεκόμαστε με σιωπή και σεβασμό και πίστη . Είναι η ώρα που ο Θεός μας φωνάζει προσωπικά : «Σ’ αγαπώ και σε θέλω ! Ακολούθει μοι ! »

Η κλήση είναι κρίση . Ή αρνούμαστε να πορευτούμε την οδόν του Κυρίου με τα συνεχή «γιατί» που εκφράζουν αντίδραση και απιστία ή ακολουθούμε αυτόν «όπου αν υπάγει», με συνοδοιπόρους τους μάρτυρες και οσίους , με εμπιστοσύνη , υπομονή και προσευχή , που μας αποκαλύπτουν τα μυστήρια του Θεού «εν τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι».

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

https://proseuxi.gr/