ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ: Δυστυχώς ο καιρός που ζούμε είναι καιρός αποστασίας από το Θεό και πλήρης αμετανοησίας. Η αμετανόητη και υπερήφανη ψυχική διάθεση των λεγομένων «προηγμένων κρατών» και φυσικά των ανθρώπων που διαμένουν σε αυτά, είναι τέτοια που δεν αποδέχονται ποτέ ότι μπορεί να κάνουν λάθη, είτε στους «σχεδιασμούς κοινωνιών» είτε στους «σχεδιασμούς οντοτήτων».
Μην ξεχνάμε ότι: πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται! (Λουκ. 14:11). Και ο Απόστολος Πέτρος: ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν. (Α Πέτ. 5:5). Την περίοδο που διανύουμε και με την πρόοδο των γεγονότων που έρχονται ίσως κάποιοι προλάβουν να μετανοήσουν και να σωθούν. Ο Κύριος γνωρίζει… Όμως τώρα είναι η ευκαιρία για τον καθένα από εμάς να μετανοήσει διότι ας μη ξεχνάμε πως ο Θεός πάντα παρέχει περιθώριο μετανοίας για όλους τους ανθρώπους. Όμως κάποτε αυτό τελειώνει… Όσοι βρεθούν εν μετανοία, θα ξεπεράσουν με τη βοήθεια του Θεού τις φοβερές δυσκολίες και τα δεινά που όλο και κοντοζυγώνουν… Ας ελπίσουμε ότι όλοι οι Ελληνορθόδοξοι θα αφυπνισθούμε και θα μετανοήσουμε για να μην επιτρέψει ο Θεός να μπούμε στον παγκόσμιο πόλεμο, που όμως κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο είναι αναγκαίος… Παρακάτω διαβάστε τα εμπόδια που έχουμε για τη μετάνοια και πως αυτά θα μπορούσαμε να τα ξεπεράσουμε. Μετανοείτε Χριστιανοί, μετανοείτε…
Μετανοείτε Χριστιανοί – Εμπόδια για τη μετάνοια
Στην προσπάθεια που κάνουμε για να μετανοήσουμε συναντούμε πολλά εμπόδια. Ας δούμε μερικά από αυτά, που οφείλονται είτε στην πονηριά του Διαβόλου είτε στην κακή μας προαίρεση.
1. Ορισμένοι άνθρωποι βρίσκονται σε μια κατάσταση αναισθησίας.
Λένε: «Δεν έχω τίποτε για να εξομολογηθώ. Δεν πείραξα κανέναν. Ούτε σκότωσα, ούτε έκλεψα». Αν βέβαια τους ρωτήσεις για κάποια αμαρτήματα, συχνά σοβαρά, παραδέχονται ότι τα διέπραξαν, δεν δέχονται όμως ότι είναι αμαρτίες. «Σήμερα», λένε «αυτά τα κάνει όλος ο κόσμος». Και πιστεύουν ότι όταν ένα αμάρτημα το κάνουν πολλοί παύει να είναι αμαρτία.
Σ’ εκείνους που νομίζουν ότι δεν έχουν αμαρτήσει απευθύνεται ο λόγος του ευαγγελιστού Ιωάννου:
Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν… Εάν είπωμεν ότι ουχ ημαρτήκαμεν, ψεύστην ποιούμεν Αυτόν (δηλαδή τον Θεό) και ο λόγος Αυτού ουκ εστίν εν ημίν.
Κατά τον απόστολο Ιάκωβο: πολλά πταίομεν άπαντες γι’ αυτό όλοι χρειαζόμαστε την ιατρεία της ψυχής που παρέχει η ιερά Εξομολόγηση.
Η πνευματική αναισθησία είναι νέκρωση της ψυχής, η οποία παρατηρείται δυστυχώς και σε ευσεβείς εξωτερικά χριστιανούς.
Είναι εντάξει με τα τυπικά καθήκοντά τους και δεν έχουν «σοβαρές» αμαρτίες. Πρέπει όμως να έχουμε υπ’ όψη μας ότι Παντί ω εδόθη πολύ, πολύ ζητηθήσεται παρ’ αυτού. Και ότι δεν θα μας ζητηθεί λόγος μόνο για όσες αμαρτίες κάναμε, αλλά και για όσα καλά μπορούσαμε να κάνουμε και αδιαφορήσαμε.
Μετανοείτε διότι:
Εάν δεν νικηθεί η πνευματική αναισθησία, μεταβάλλεται σε σκληροκαρδία, δηλαδή σε μια κατάσταση πωρώσεως. Αυτήν μας καλεί το Άγιο Πνεύμα να αποφύγουμε, λέγοντας: Σήμερον εάν της φωνής Αυτού ακούσητε, μη σκληρύνητε τας καρδίας υμών.
2. Άλλους ανθρώπους ο Διάβολος τους ρίχνει στην απόγνωση.
Οι χριστιανοί αυτοί πιστεύουν ότι είναι τόσο αμαρτωλοί, ώστε είναι αδύνατον να συγχωρηθούν. Η άφεση των αμαρτιών όμως, που δίδεται με την ιερά Εξομολόγηση, δεν εξαρτάται από το μέγεθος ή το πλήθος των αμαρτιών μας, αλλά από το έλεος του Κυρίου, που είναι άπειρο.
Ας ακούσουμε τον ιερό Χρυσόστομο ο οποίος παρουσιάζει τον αμαρτωλό να ρωτά:
«Όλη μου την ζωή την πέρασα μέσα στις αμαρτίες σώζομαι εάν μετανοήσω;» «Ασφαλώς», απαντά ο Άγιος.
«Από πού είναι φανερό;» ρωτά ο αμαρτωλός. «Από την φιλανθρωπία του Κυρίου σου», απαντά ο Άγιος. Και συνεχίζει: «Αν ήταν μόνη η μετάνοια, τότε σωστά να φοβόσουν. Επειδή όμως με τη μετάνοια αναμιγνύεται η φιλανθρωπία του Θεού, έχε θάρρος διότι δεν υπάρχει μέτρο στην φιλανθρωπία του Θεού…
Η δική σου κακία έχει μέτρο, το φάρμακο όμως δεν έχει μέτρο…
Σκέψου μια σπίθα που έπεσε στο πέλαγος. Μήπως μπορεί να μείνει εκεί ή να φανεί; Ότι είναι η σπίθα μπροστά στο πέλαγος, είναι και η κακία σου απέναντι στην φιλανθρωπία του Θεού».
Τον λογισμό ότι δεν συγχωρούνται οι αμαρτίες μας, τον φέρνει ο Διάβολος για να μας φέρει σε απόγνωση.
Και αν το κατορθώσει, χαίρεται τότε περισσότερο, παρά όταν αμαρτάνουμε:
«Δεν ευχαριστούμε τον Διάβολο τόσο πολύ όταν αμαρτάνουμε, όσο όταν απελπιζόμαστε». «Διότι δεν χανόμαστε τόσο από την αμαρτία, όσο από την απόγνωση. Εκείνος που αμάρτησε, εάν ανανήψει, γρήγορα επανορθώνει με τη μετάνοια αυτό που έγινε. Εκείνος όμως που έφθασε σε απόγνωση χάνει αυτή τη διόρθωση».
Μετανοείτε Χριστιανοί – Ακολουθούν παραδείγματα μετανοίας
Ο Άγιος Ιωάννης στηρίζεται σε παραδείγματα μετανοίας της Αγίας Γραφής και τονίζει:
«Κανείς ας μην απελπίζεται για τη σωτηρία του… Είσαι τελώνης; Μπορείς να γίνεις Ευαγγελιστής. Είσαι βλάσφημος; Μπορείς να γίνεις Απόστολος. Είσαι ληστής; Μπορείς να λεηλατήσεις τον Παράδεισο… Δεν υπάρχει καμία αμαρτία που να μην σβήνεται με τη μετάνοια… Έχεις ιατρό ανώτερο από την αρρώστια, … έχεις ιατρό ο Οποίος μπορεί και θέλει να σε θεραπεύσει». Στον Ιατρό αυτό, δηλαδή στον Σωτήρα Χριστό, καταφεύγουμε ζητώντας την ίαση της ψυχής μας.
3. Αφού υπερπηδηθούν τα προηγούμενα εμπόδια, ο Διάβολος χρησιμοποιεί ένα ισχυρότερο όπλο: Τη ντροπή.
«Πώς να πάω», λένε, «στον Πνευματικό και να ομολογήσω αυτά τα φοβερά αμαρτήματα που έχω διαπράξει; … Τι γνώμη θα σχηματίσει ο άνθρωπος για μένα;».
Όσοι σκέπτονται έτσι, ας ακούσουν τον ιερό Χρυσόστομο:
«Να ντρέπεσαι όταν αμαρτάνεις, μην ντρέπεσαι όταν μετανοείς… Άκου με προσοχή: Την αμαρτία ακολουθεί ντροπή, ενώ τη μετάνοια ακολουθεί παρρησία… Γνωρίζοντας ο Σατανάς ότι η αμαρτία έχει τη ντροπή, η οποία σε μεγάλο βαθμό μπορεί να απωθήσει τον άνθρωπο από την αμαρτία, ενώ η μετάνοια έχει την παρρησία, πράγμα που είναι ικανό να προσελκύσει αυτόν που μετανοεί, αντέστρεψε την θέση και έδωσε στη μετάνοια τη ντροπή και την παρρησία στην αμαρτία».
Στη συνέχεια ο Άγιος αναλύει αυτήν την λανθασμένη τοποθέτηση του αμαρτωλού:
«Κάνει την πράξη της αμαρτίας και δεν ντρέπεται, ενώ μόνο με την ονομασία της κοκκινίζει! Η κακουργία αυτή είναι του Διαβόλου. Όσο ο άνθρωπος βρίσκεται στην αμαρτία, δεν τον αφήνει να ντραπεί αλλά τον αφήνει να εξευτελίζεται, διότι γνωρίζει ότι εάν νοιώσει ντροπή, αποφεύγει την αμαρτία.
Για τη μετάνοια όμως τον κάνει να ντρέπεται, διότι γνωρίζει ότι από ντροπή παραμένει αμετανόητος.
Έτσι πετυχαίνει δυο κακά: Και στην αμαρτία τον σέρνει, και από τη μετάνοια τον εμποδίζει».
Μετανοείτε και μην ακούτε το διάβολο που σας προστάζει το αντίθετο…
4. Αν ο άνθρωπος ξεπεράσει τις δυσκολίες και αποφασίσει να εξομολογηθεί, ο Διάβολος θα του υποβάλει τη σκέψη της αναβολής: «Θα πάω», λένε πολλοί, «να εξομολογηθώ. Αλλά έχω ακόμη καιρό».
Ξεχνούνε οι άνθρωποι αυτοί ότι μόνον σήμερα είναι δικό μας. Το αύριο ανήκει στον Θεό. Πόσοι άνθρωποι δεν έφυγαν από τη ζωή αυτή χωρίς να προλάβουν να ετοιμασθούν πνευματικά;
Έπειτα, αφού η αμαρτία είναι μια αρρώστια της ψυχής, με τον τρόπο αυτό είναι σαν να λέμε: «Ας ζήσω τη ζωή μου άρρωστος και όταν πρόκειται να πεθάνω, πηγαίνω στον γιατρό».
Αλλά τότε δεν μας χρειάζεται πια γιατρός. (γι’ αυτό μετανοείτε όχι αύριο αλλά σήμερα…)
Ο εχθρός μας προτρέπει να διαπράξουμε σήμερα την αμαρτία και να εργασθούμε αύριο την αρετή.
Δεν μας συμβουλεύει φανερά να απομακρυνθούμε από τον Θεό, αλλά «μας κλέβει την σημερινή ημέρα και μας αφήνει για την επόμενη τις ελπίδες. Έπειτα, όταν έλθει η άλλη μέρα, πάλι έρχεται ο άδικος συνέταιρος (δηλαδή ο Διάβολος) και απαιτεί το σήμερα για τον εαυτό του και το αύριο για τον Θεό. Και έτσι πάντα, με το να μας αφαιρεί ύπουλα με την ηδονή το τώρα και με το να μας αφήνει το μέλλον στην ελπίδα, χωρίς να το καταλάβουμε μας αποσπά μακριά από την ζωή».
Η ζωή από την οποία μας εμποδίζει είναι η ιερά Εξομολόγηση που μας ανασταίνει από τον θάνατο της αμαρτίας.
Ανάμεσα στα εμπόδια που προβάλλει ο Διάβολος για να σταματήσει η πορεία της επιστροφής μας, είναι και κάποιες λογικοφανείς προφάσεις. Θα δούμε δύο από αυτές.
1. Η πρώτη αναφέρεται στο πρόσωπο του πνευματικού:
«Γιατί», λένε πολλοί «να πάω στον Ιερέα και να πω τις αμαρτίες μου; Πώς να έχω εμπιστοσύνη σε έναν άνθρωπο που είναι αμαρτωλός όπως εγώ; Τις λέω στην εικόνα και τις ακούει ο Θεός».
Στους ανθρώπους που λένε τις δικαιολογίες αυτές, για να αποφύγουν την ιερά Εξομολόγηση, πρέπει να θυμίσουμε ότι σκοπός του Μυστηρίου είναι η άφεση των αμαρτιών και η θεραπεία της ψυχής.
Η άφεση των αμαρτιών φυσικά δεν δίδεται από την εικόνα, αλλά από τον ιερέα που έχει την χάρη της Ιεροσύνης, με την συγχωρητική ευχή. Και η θεραπεία της ψυχής προϋποθέτει την χάρη του Αγίου Πνεύματος (που μας παρέχει το Μυστήριο) και την φωτισμένη καθοδήγηση του Πνευματικού.
Ο Χριστός έδωσε στους Μαθητάς Του την εντολή να τελούν την ιερά Εξομολόγηση λέγοντας:
Λάβετε Πνεύμα Άγιον αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς.
Με τον λόγο αυτό οι άγιοι Απόστολοι, και κατά διαδοχήν οι Ιερείς, «έλαβαν εξουσία που ο Θεός δεν έδωσε ούτε στους Αγγέλους».
Αυτό το έκανε ο Χριστός για να βρίσκει κάθε αμαρτωλός συμπάθεια και κατανόηση στον αγώνα του, διότι ο Ιερεύς, ως άνθρωπος που είναι, γνωρίζει τις δυσκολίες του πνευματικού αγώνος.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνούμε ότι «όσα ενεργούν στην γη οι Ιερείς, τα επικυρώνει ο Θεός στον ουρανό».
Υπάρχουν χριστιανοί που πιστεύουν ότι η εγκυρότητα του Μυστηρίου εξαρτάται από την αρετή του Πνευματικού.
Όταν όμως πηγαίνουμε στον Πνευματικό, στο πρόσωπό του συναντούμε τον ίδιο τον Χριστό. Έχουμε τη βεβαιότητα ότι εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας στον Χριστό, διότι μέσω του Πνευματικού ενεργεί ο Χριστός.
Μετανοείτε Χριστιανοί – Ο ιερός Χρυσόστομος λέγει σχετικά:
«Το παν γίνεται ανάλογα με την δική σου πίστη. Ούτε ο δίκαιος ιερεύς θα σε ωφελήσει σε κάτι εάν εσύ δεν είσαι πιστός, ούτε ο φαύλος θα σε βλάψει σε κάτι εάν εσύ είσαι πιστός… Αυτά που χαρίζει ο Θεός δεν είναι τέτοια που να συντελούνται από αρετή Ιερέως. Το παν οφείλεται στην χάρη του Θεού».
Και ο Θεολόγος Γρηγόριος συνιστά: «Μην κρίνεις τους κριτές (δηλαδή τους Πνευματικούς), εσύ που έχεις ανάγκη θεραπείας».
Η ιερά Εξομολόγηση είναι ένα Μυστήριο.
Μέσα από τη συνάντηση του Πνευματικού με τον εξομολογούμενο ενεργεί η θεία Χάρις, όχι μόνο για την άφεση των αμαρτιών αλλά και για την επίλυση των πνευματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο εξομολογούμενος.
Ο Πνευματικός προσεύχεται από την πρώτη στιγμή της συναντήσεως και περιμένει να τον φωτίσει ο Θεός. Όταν αισθανθεί την θεία πληροφορία, δίνει την απάντηση, την οποία δέχονται και οι δυο ως τελική.
Αν όμως ο εξομολογούμενος παραβλέψει τον πρώτο λόγο του Πνευματικού, τότε θα μειώσει την ενέργεια του Μυστηρίου, και η Εξομολόγηση θα μεταβληθεί σε απλή ανθρώπινη συζήτηση.
2. Μια άλλη συχνή πρόφαση είναι η διαρκής επανάληψη της αμαρτίας.
Λένε κάποιοι: «Αφού σίγουρα θα αμαρτήσω πάλι, γιατί να εξομολογηθώ; Προσπάθησα πολλές φορές και δεν μπόρεσα να κόψω το πάθος που με παιδεύει. Δεν θα είναι σαν να κοροϊδεύω τον Θεό όταν εξομολογούμαι;».
Μετανοείτε – Σ’ εκείνον που σκέπτεται έτσι θα λέγαμε:
Εάν είχες μια αρρώστια που δεν θεραπεύεται και υπέφερες με δυνατούς πόνους, δεν θα έπαιρνες κάποιο φάρμακο; Αν περίμενες να γίνεις καλά για να λάβεις το φάρμακο, απλώς θα υπέφερες όλο και περισσότερο. Οι αρρώστιες της ψυχής θεραπεύονται, και η εξομολόγηση είναι το φάρμακο γι’ αυτές.
Ακόμη και εάν δεν θεραπεύσει αμέσως μια χρόνια κατάσταση, βοηθά πολύ στην θεραπεία, διότι μας ενισχύει με την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ο αγώνας εναντίον του πάθους γίνεται ευκολότερος.
Αν έχουμε κάποιο αμάρτημα που έγινε συνήθεια, ακριβώς γι’ αυτό πρέπει συχνότερα να πηγαίνουμε στον Πνευματικό, ο οποίος χρησιμοποιώντας την μάχαιρα του Πνεύματος θα χτυπά την ρίζα της αμαρτίας μέχρι να την κόψη τελείως.
Ο ιερός Χρυσόστομος, μιλώντας για το πόσο δύσκολο είναι να απαλλαγούμε από την αμαρτία που έγινε συνήθεια, φέρνει ένα παράδειγμα από την αγροτική ζωή:
«Ο άνθρωπος που θέλει να κόψει ένα δέντρο παίρνει το τσεκούρι και το χτυπά στην ρίζα. Αν του δώσει ένα χτύπημα και δεν πέσει το άκαρπο δέντρο, δεν θα του δώσει και άλλο χτύπημα, τέταρτο, πέμπτο, δέκατο; Έτσι κάνε και εσύ».
Η δικαιολογία «Δεν πηγαίνω να εξομολογηθώ διότι πάλι θα αμαρτήσω», μοιάζει με την λογική: «Δεν πλένομαι διότι πάλι θα λερωθώ».
Όταν όμως πρόκειται για ρύπους του σώματος δεν το λέμε αυτό, ενώ για τους ρύπους της ψυχής αδιαφορούμε. Μετανοείτε
Ας ακούσουμε τον όσιο Ιωάννη της Κλίμακος:
«Γνώρισμα των Αγγέλων είναι το να μην πέφτουν στην αμαρτία… Των ανθρώπων γνώρισμα είναι το να πέφτουν, αλλά και να σηκώνονται πάλι όταν πέσουν». Για τον άνθρωπο ισχύει το πιπτ’ έγειρε (δηλαδή πτώση και έγερση).
Αυτό σημαίνει «ότι ο άνθρωπος πρέπει με όλες του τις δυνάμεις να απέχει από την αμαρτία και να προφυλάσσεται να μην πέσει. Εάν όμως από ανθρώπινη αδυναμία τύχη και πέσει, … να μην απελπιστεί, αλλά να σηκωθεί παρευθύς και χωρίς να χάσει καιρό, να εξομολογηθεί και να μετανοήσει».
Μετανοείτε Χριστιανοί: Καλή Μετάνοια, με τη Χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αγωνίζεσθε τον Καλόν Αγώνα της Πίστεως…
Αμαρτωλών Σωτηρία – Μοναχός Αγάπιος (Λάνδος)
Με το βιβλίον αυτό ωδηγήθησαν πολλοί χριστιανοί εις μετάνοιαν και έτυχον ψυχικής σωτηρίας. Έκδοσις εικονογραφημένη και με μεγάλα γράμματα.
https://xristianos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου