ΕΛΑ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΦΟΡΕΣΕΣ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΜΟΥ. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΟΥ.

Μετά από πολύωρη προσευχή, γιά λίγο σώπασε καί άγγελος Κυρίου τού είπε:-

 Ευφραίνου, ευφραίνου ! Αυτός πού σού έδωσε τήν υπόσχεση είναι αψευδής.

 Θά'ρθει λοιπόν κοντά σου. Κι ο άγιος πανηγύρισε ακούγοντας τά χαρμόσυνα τούτα

 λόγια......   Μέσα στήν πένθιμη γαλήνη αντήχησε τό τάλαντο κι όλοι πήγαν στήν

 εκκλησία. Ο άγιος ψηνόταν στόν πυρετό. Σέ μία στιγμή μού λέει:-Στρώσε στή γή

 τό ψαθί, παιδί μου. Ικανοποίησα τήν επιθυμία του κι έπειτα τόν ξάπλωσα εκεί, ενώ

 κάτι ψιθύριζε.  Μόλις ξημέρωσε, μαζεύθηκαν όλοι οί κληρικοί, μέ επικεφαλής τόν

 μ. Αθανάσιο καθώς καί πολύς λαός τής πόλεως. Κάθισαν, λυπημένοι βαθιά γιά τήν

 κατάσταση τού οσίου.Ο πυρετός τόν είχε καταβάλλει.  -Αραγε, πάτερ, ωφελεί σέ

 τίποτα τόν άνθρωπο η αρρώστεια; ρώτησε σέ μία στιγμή ο πατριάρχης τόν όσιο. :-

 Ναί, δέσποτα. Οπως τό χρυσάφι πού πυρακτώνεται, αποβάλλει τήν σκουριά, έτσι κι

 ο άνθρωπος, άν αρρωσταίνοντας, ευχαριστεί Τόν Θεό, αποβάλλει τίς αμαρτίες

 του.  Λέγοντας αυτόν τόν λόγο, δάκρυσε καί χαμογέλασε. Τό πρόσωπό του

 ξαφνικά έλαμψε σάν ήλιος, ώστε νά φοβηθούν όλοι, ενώ αυτός ψιθύρισε:- Kαλώς

 ήρθαν οί φωστήρες τού κόσμου, οί θεοφόροι απόστολοι.  Καί πάλι ξαναέλαμψε τό

 πρόσωπό του.- Χαίρετε, μάρτυρες Τού Κυρίου, πού δέν αρνηθήκατε νά έρθετε

 σ'έναν γέρο αμαρτωλό!... Ελαμψε τότε ακόμα πιό πολύ η μορφή του, ώστε πολλοί

 τρόμαξαν πάλι, ενώ αυτός μονολογούσε: - Σάς ευχαριστώ, προφήτες τίμιοι διότι

 ήρθατε σ'έναν άθλιο, πού σάπισε μέσα στήν αμαρτία. Τήν ίδια ώρα καί ο μέγας

 Αθανάσιος μεταρσιωμένος, έβλεπε τούς αγίους νά καταφιλούν ένας-ένας τόν όσιο.

 Επειτα από μερικές στιγμές, άστραψε πολύ περισσότερο η όψη τού αγίου Νήφωνος

 καί τόν άκουσαν νά μουρμουρίζει μέ τό χαμόγελο στά χείλη.:- Χαίρετε εν Κυρίω,

 όλοι οί ιεράρχες Τού Χριστού καί οί όσιοι καί οί δίκαιοι. Σώπασε...κι αμέσως

 πλημμυρισμένος ξαφνικά από άπειρη χαρά, λέει ζωηρά: -Χαίρε Κεχαριτωμένη!...

 Τό φώς μου καί τό στήριγμά μου. Σ'ευχαριστώ Θεοτόκε!...Θυμάμαι αδιάκοπα τίς

 ευεργεσίες σου...  Ησύχασε πάλι γιά λίγο κι έπειτα είπε:- Θεϊκοί μου προστάτες,

 σάς ευλογεί η ψυχή τού ταπεινού καί αμαρτωλού Νήφωνος κι έπαψε νά μιλάει.

 Δέν πέρασε πολύ ώρα καί μία πανευφρόσυνη ευωδία ξεχύθηκε παντού. Ξαφνικά τό

 πρόσωπό του έλαμψε πάρα πολύ, σάν φοβερή αστραπή. Ολοι από τόν τρόμο τους,

 βγήκαν στό προαύλιο! Τούς είχε κυριέψει δέος από κείνη τήν θεία έλλαμψη. Μαζί

 μέ τήν ευωδία, ακούσθηκε καί μία ωραία φωνή, γεμάτη γλυκύτητα. :- Ελα κοντά

 Μου ψυχή πού φόρεσες τήν ταπείνωσή Μου. Εγώ είμαι Ο Χριστός σου, πού μέ

 τόσο πόθο έλεγες:- Ο Χριστός μου, ο Χριστός μου- Ελα σ'Εμένα λοιπόν!...  Στό

 άκουσμα τής Δεσποτικής φωνής, ανατρίχιασαν έντρομοι όλοι. Ενώ ο όσιος,

 άπλωσε αμέσως τά χέρια του καί είπε τά μεγάλα τούτα λόγια:- Είς χείρας Σου

 Δέσποτα, παρατίθημι τό πνεύμα μου..Εσύ είσαι Ο Χριστός μου, ο Υιός Τού Θεού

 Τού ζώντος!..κι αμέσως παρέδωσε τό πνεύμα... Ω!,τί έγινε τότε! Αρχισαν όλοι νά

 θρηνούν πικρά τήν στέρηση τού διδασκάλου καί νά οδύρωνται. Ο πατριάρχης

 όμως τούς παρακάλεσε μάλλον νά ευχαριστούν καί νά δοξάζουν Τόν Θεό, πού

 τούς αξίωσε νά έχουν στήν πόλη τους, ένα τέτοιο εκλεκτό κι άγιο σκεύος Του.

 Οταν πέρασε η πρώτη οδύνη, ο λαός από ευλάβεια, ήθελε ν'αρπάξει τά ρούχα πού

 φορούσε ο όσιος.Δέν τούς επέτρεψε όμως ο μέγας Αθανάσιος. Αλλ'αφού έκανε

 γρήγορα τήν ακολουθία τής ταφής επισκόπου, τόν έθαψε- όπως είχε παρακαλέσει-

 στόν μεγάλο ναό τών αγίων αποστόλων.

Ενας Ασκητής Επίσκοπος.

 

Αγιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής.

 https://ofelimapneumatika.blogspot.com/