"Η ΠΟΡΤΑ ΠΑΤΕΡ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙ..." ΣΙΜΩΝ Ο ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ:
Κάποια μοναχή πήγε στην Κηφισιά και πήρε ένα ταξί,
για να ανέβει στο Μοναστήρι,
στην Ιερά Μονή Άγίου Παντελεήμονα Ν. Πεντέλης.
Ο ταξιτζής, που την μετέφερε, είχε ακούσει για τον
πάτερα Σίμωνα ,τον Ιερομόναχο Σίμωνα Αρβανίτη...
και ρώτησε την μοναχή γιατί ανεβαίνει επάνω.
Εκείνη του είπε ότι πηγαίνει, για να εξομολογηθεί.
Όταν άκουσε αυτό ο ταξιτζής, την ρώτησε με έκπληξη:
– Τι αμαρτίες έχεις εσύ που είσαι μοναχή;
Εκείνη του απάντησε πως όλοι έχουμε αμαρτίες.
Όταν έφτασε κοντά στο μοναστήρι,
η άσφαλτος τελείωνε
και άρχιζε ο χωματόδρομος, που ήταν χαλασμένος,
και είπε η μοναχή να την αφήσει εκεί,
αλλά ο ταξιτζής της είπε:
-Θα σε πάω μέχρι το Μοναστήρι.
Όταν έφτασαν, η μοναχή του είπε να περάσει στην
κουζίνα να πάρει έναν καφέ.
Μόλις τελείωσε η μοναχή την εξομολόγησή της,
είπε στον ταξιτζή:
– Θέλεις να πας μέσα να πεις καμιά λέξη να
εξομολογηθείς και να πάρεις την ευχή του;
Ο ταξιτζής δέχτηκε, μπήκε μέσα,
πήρε την ευχή του και άρχισε να εξομολογείται.
Σηκώθηκε να φύγει,
αλλά η πόρτα του κελιού δεν άνοιγε.
Ο ταξιτζής λέει στον Γέροντα:
– Πάτερ Σίμων, η πόρτα του κελιού δεν ανοίγει.
Ο Γέροντας του απάντησε:
– Παιδί μου, δε έχεις εξομολογηθεί όλες τις αμαρτίες·
γι αυτό δεν ανοίγει.
Ο ταξιτζής τα έχασε,
συγκινήθηκε και εξομολογήθηκε όλες τις αμαρτίες του.
Αφού είδε ο Γέροντας ότι τα είπε όλα,
του διάβασε την ευχή.
Όταν σηκώθηκε να φύγει, δεν πρόλαβε να πιάσει την
πόρτα και άνοιξε μόνη της.
Μόλις βγήκε έξω τον ρώτησε η μοναχή:
– Πώς σου φάνηκε ο παππούλης;
– Τι να σου πω;
Είχες δίκιο, αυτός είναι άγιος άνθρωπος,
και της διηγήθηκε ό,τι συνέβη.
Της είπε επίσης:
– Ευχαριστώ πάρα πολύ που μου είπες
να εξομολογηθώ,
γιατί αναπαύτηκε η ψυχή μου,
αισθάνομαι άλλος άνθρωπος και φεύγω από δω όχι
όπως ήρθα,
αλλά σαν να έχω φτερά και πετάω.
Από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, «Ιερομόναχος
Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988), Μαρτυρίες για τη ζωή
και το έργο του», τόμος Β’.
Μια ιστορία λέει οτι μια σκοτεινή νύχτα, έπιασε μια
καταιγίδα κάποιον στον δρόμο.
Χτυπάει την πρώτη πόρτα που συναντά.
– Ανοίξτε μου σας παρακαλώ να γλυτώσω από τούτο το
κακό.
– Α, δεν μπορώ, λέει μια αυστηρή φωνή από μέσα, εγώ
είμαι η «Δικαιοσύνη».
Είσαι άξιος της τιμωρίας αυτής.
Δικαίως έρχεται στο κεφάλι σου.
Εγώ την έστειλα!
Χτυπάει κι άλλη πόρτα παρακεί.
– Άνοιξε μου, λέει, να προφυλαχτώ.
– Εδώ μένει η «Αλήθεια», λέει μια φωνή από μέσα!
Ποτέ δεν σου άρεσε η συντροφιά μου.
Κι ο ταλαίπωρος άνθρωπος προχώρησε απελπισμένος.
Χτυπάει τρίτη πόρτα τώρα.
– Άνοιξε μου σε παρακαλώ. Ποιος κάθεται εδώ;
– Το «Έλεος», απαντά μια πρόθυμη φωνή από μέσα και
την ίδια στιγμή η πόρτα ανοίγει.
Πέρασε μέσα φίλε μου, του λέει,
τόσο καιρό σε περίμενα!
Φόρεσε αυτά τα καθαρά, καινούργια ρούχα,
για σένα τα έχω,
ξεκουράσου τώρα!
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟ ΚΑΘΕ
ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ!!!
Το κάθε τι είναι τυλιγμένο μέσα σε μυστήριο.
Αυτό το μυστήριο θέλουνε να βγάλουνε οι σημερινοί
άνθρωποι.
Μα ξεγυμνώνουνε τον εαυτό τους από κάθε βαθύ
αίσθημα.
Αφού και οι Χριστιανοί της σήμερον θέλουνε να
κάνουνε τον Χριστιανισμό χωρίς μυστήρια,
δηλαδή χωρίς Χριστό.
Αν δεν νοιώθεις μυστήριο σε ό,τι βλέπεις,
σε ό,τι ακούς,
σε ό,τι πιάνεις,
είσαι στ’ αλήθεια πεθαμένος άνθρωπος.
Φώτης Κόντογλου
'' κάνε και εσύ προσευχή για μας (ιερείς)...
κάτω από τα ράσα υπάρχουν
πληγές
ίσως πιο βαθιές και από τις δικές σου....
δεν σου κάνω τον άγιο...''
π. Ioannis Papadimitriou
" Ιησού Χριστέ, το καλό μου όνομα,
ο γλυκασμός μου,
η επιθυμία μου
και η ελπίδα μου.!
Συ που έγινες άνθρωπος για μας
και τακτοποίησες τα πάντα με σοφία για τη σωτηρία
μας!
Σε δοξάζω, Κύριε Θεέ μου, με όλη την καρδιά μου.
Γονατίζω μπροστά Σου με το σώμα και την ψυχή μου
και εξομολογούμαι τις αμαρτίες μου.
Σκύψε και συ και άκουσε τη δέησή μου και συγχώρησε
την ασέβειά μου.
Είναι πιο εύκολο να μετρηθούν οι σταγόνες της βροχής
παρά οι αμαρτίες μου.
Έφτασαν και πάνω από το κεφάλι μου ακόμα!
Συ τα ξέρεις όλα – τι να τα λέω;
Η καρδιά μου συντρίβεται και η ψυχή μου βουλιάζει
μέσα στην πικρή απορία,
γιατί αν και τόσα αμαρτήματα έκανα,
ούτε ένα μικρό έργο μετάνοιας δεν έχω.
Γι’ αυτό είναι ταραγμένη η ψυχή μου,
γεμάτη οδύνη και κατήφεια.
Παρά ταύτα δεν μπορώ παρά να ελπίζω στη σωτηρία
μου ελπίζοντας στην αγάπη σου.
Ελέησέ με, Θεέ μου, με το μέγα έλεός σου,
γιατί σε Σένα πιστεύω.
Συγχώρησέ με τον αχρείο και ταπεινό.
Άκουσε την προσευχή του ταπεινού δούλου σου.
Σαν άνθρωπος αμάρτησα.
Ως Θεός συγχώρεσέ με για την πολλή σου αγαθότητα
και την ανέκφραστη ευσπλαχνία και φιλανθρωπία,
με τις πρεσβείες της πανενδόξου,
πανυμνήτου, υπερευλογημένης και κεχαριτωμένης,
υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου
Μαρίας.
Αμήν.
Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
Καλή ευλογημένη συνέχεια αδερφοί .!!!
https://ofelimapneumatika.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου