Εάν η χριστιανική ζωή μας δεν έχει αποτέλεσμα την συγχώρεση τότε “εις μάτην εκοπιάσαμεν”

Χρόνια πολλά μέσα στην Εκκλησία . Νηστείες , αγρυπνίες , επισκέψεις σε μοναστήρια , συζητήσεις με γέροντες , παρακολούθηση ομιλιών…

Ποιο το αποτέλεσμα ; Μετά από τόσα χρόνια…τί ;

Τηρούμε τον Νόμο . Ε και ; Αυτό είναι χριστιανική ζωή ; 

Ο νόμος ;

Ξέρουμε για τον Χριστό , αυτό είναι όλο ; Ξέρουμε ιερείς , αρχιερείς , γέροντες και γερόντισσες , αυτά μας καθιστούν καλούς χριστιανούς ;

Σαν να έχουμε πολλά μουσικά όργανα αλλά δεν παίζουμε κανένα !

Καμία μελωδία δεν ακούγεται στην ζωή μας κανένα τραγούδι .

Καμαρώνουμε που κατέχουμε μουσικά όργανα αλλά από την άλλη δεν παράγουμε μουσική .

Είναι αυτές οι παύσεις της σκληροκαρδίας μας . Καμία νότα ανοχής , πραότητας , συγχωρετικότητας , αδελφοσύνης , ομόνοιας , αλληλοπεριχώρησης .

Νηστευτές , μα χορτάτοι από το είδωλό μας . Αγρυπνούντες , μα κοιμισμένοι μέσα στους λογισμούς . Εκκλησιαζόμενοι , μα με αντιεκκλησιαστικό φρόνημα .

Χρεωμένοι , μα χωρίς ίχνος συναίσθησης του χρέους μας . Χριστιανοί , μα χωρίς Χριστό .
Είναι δυνατόν να μου συμβαίνει αυτό ; Ίσως . Πρέπει να δω την ζωή μου .

Να την δω μέσα από τον Χριστό , μέσα από τους Αγίους και όχι μέσα από την εμπάθειά μου .

Όλοι μιλούμε για αδικία . Για την αδικία που έχουμε υποστεί από τους άλλους .

Για τα χρέη που έχουνε οι άλλοι σε εμάς .

Κι όμως , ξεχνούμε τα δικά μας χρέη σε όλους , στον Θεό , στην γυναίκα ή στον άνδρα , στο παιδί μας , στους γονείς μας , στους δασκάλους μας , στους μαθητές μας , στους συνεργάτες μας , στους υπαλλήλους μας , στα αφεντικά μας , στον πνευματικό μας , στους ιερείς μας…

Το μεγαλύτερο χρέος μας , η μεγαλύτερη αδικία μας είναι ότι παρουσιάζουμε τον χριστιανισμό που ζούμε ως μία θεάρεστη ζωή ενώ στην ουσία είναι μία πνευματική αποστασία .

“… άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών…”

Εάν η χριστιανική ζωή μας δεν έχει αποτέλεσμα την συγχώρεση τότε “εις μάτην εκοπιάσαμεν”.

Εάν η χριστιανική ζωή μας δεν έχει άρωμα σταυρού , εάν δεν έχει την αρχοντιά της θυσίας , εάν δεν έχει την χαρά της εκούσιας ήττας για χάρη της αγάπης τότε η ασκητική μας έχει αποτύχει και η καθαρή ζωή μας όζει όπως εκείνη του Φαρισαίου…

 https://www.askitikon.eu/