Τότε η Παναγία απαντά αμέσως στην προσευχή μας

Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;

Τα εσωτερικά πλούτη

Ο άγιος δεν λάμπει εξωτερικά. Όλα τα πλούτη του είναι εσωτερικά, μέσα στην ψυχή του !

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Κάποτε , ένας χωρικός ήρθε από μακριά για να δει τον άγιο Σέργιο στο μοναστήρι του. Ζήτησε από τους μοναχούς να δει τον ηγούμενο και αυτοί του είπαν ότι εργαζόταν στους κήπους . Ο χωρικός πήγε στον κήπο και εκεί αντίκρισε έναν άνθρωπο ρακένδυτο να σκάβει , όπως κάθε άλλος χωρικός θα έσκαβε ένα χωράφι . Δυσαρεστημένος τότε , επέστρεψε στο μοναστήρι , σκεπτόμενος ότι οι μοναχοί τον κορόιδεψαν .

Για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα , ζήτησε ξανά να δει τον περίφημο άγιο πατέρα Σέργιο . Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Σέργιος επέστρεφε στο μοναστήρι · Καλοδέχτηκε τον χωρικό προσφέροντάς του φαγητό και υπηρετώντάς τον αυτοπροσώπως στην τράπεζα . Ο άγιος έβλεπε μέσα στην καρδιά του επισκέπτη του και γνώριζε την όχι καλή γνώμη που εκείνος είχε γι’ αυτόν . Τον παρηγόρησε μάλιστα , υποσχόμενος ότι εντός ολίγου θα έβλεπε τον Σέργιο .

Εκείνη την ώρα κατέφθασαν στο μοναστήρι ένας πρίγκιπας και οι βογιάροι του (ευγενείς). Όλοι μαζί υποκλίθηκαν, έβαλαν μετάνοια στον άγιο Σέργιο και ζήτησαν την ευλογία του . Πήγαν τότε οι μοναχοί και μετακίνησαν το χωρικό από το κελί που του είχαν παραχωρήσει , για να φιλοξενήσουν τους νέους επισκέπτες . Έκπληκτος εκείνος , απόμεινε να τους κοιτάζει από απόσταση , συνειδητοποιώντας ότι εκείνος στον οποίο ζητούσε να δει ήταν εκεί δίπλα του όλη την ώρα ! Ο χωρικός μέμφθηκε τον εαυτό του για την άγνοια του και αισθάνθηκε μεγάλη ντροπή . Μόλις έφυγε ο πρίγκιπας , πλησίασε γρήγορα τον άγιο , έπεσε στα πόδια του και άρχισε να ικετεύει για τη συγχώρεσή του . Ο μεγάλος άγιος τον ασπάστηκε και του είπε : «μη θρηνείς παιδί μου γιατί εσύ είσαι ο μόνος που γνώριζε την αλήθεια για μένα , θεωρώντάς με ένα τίποτα , ενώ οι άλλοι εξαπατήθηκαν νομίζοντας πως είμαι κάτι σπουδαίο !».

https://www.dogma.gr/

Τό­τε κα­τά­λα­βα , ὅ­τι κι ἐ­γώ εἶ­χα λά­βει ἐ­λε­η­μο­σύ­νη ἀ­πό τόν ἀ­δερ­φό μου

Καθώς βά­δι­ζα στὸν δρό­μο,μὲ στα­μά­τη­σε ἕ­νας ἐ­ξα­σθε­νη­μέ­νος ἀ­πὸ τὰ γη­ρα­τειὰ ζη­τιά­νος.
Φλο­γι­σμέ­να, γε­μά­τα δά­κρυ­α μά­τια, με­λα­νὰ χεί­λη,τρα­χιὰ κου­ρέ­λια, ἀ­κά­θαρ­τες πλη­γές…

Άλλοτε ήταν μια γιαγιά…

Της Γαλάτειας Γρηγοριάδου – Σουρέλη

Προχθές «κληρονόμησα» την κουνιστή πολυθρόνα της γιαγιάς. Τώρα, βλέπεις, σε μεγάλη υπόληψη έχουμε τις αντίκες. Μετά τον πόλεμο, σαν αρχίσαμε να παίρνουμε επάνω μας, όλοι σκοτωθήκαμε να πετάξουμε κάθε τι παλιό.

Ὁ Ἅγιος Παντελεήμων ὁ Μεγαλομάρτυρας καί Ἰαματικός

Τὸν καιρὸ ποὺ τὰ μαῦρα σύννεφα τῆς εἰδωλολατρείας σκέπαζαν ἀπειλητικὰ ὅλη τὴν οἰκουμένη, στὰ τέλη δηλαδὴ τοῦ τρίτου αἰώνα μετὰ Χριστόν, γεννήθηκε στὴ Νικομήδεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὁ Ἅγιος μεγαλομάρτυρας Παντελεήμων. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη αὐτοκράτορας τῆς Ρώμης ἦταν ὁ φοβερὸς διώκτης τῶν Χριστιανῶν, ὁ Μαξιμιανός.

Έτσι πολύ γρήγορα θα αγιαστείτε , χωρίς να το καταλάβετε

Το όφελος που έχουμε διαβάζοντας τους ψαλμούς του Δαυίδ !!!

Έλεγε ο Άγιος Πορφύριος: «Όταν ψάλλετε τούς κανόνες, όχι άπλα να λέτε τα λόγια, αλλά να τα απολαμβάνετε. Έτσι πολύ γρήγορα θα αγιαστείτε, χωρίς να το καταλάβετε. Κι όταν διαβάζετε το Ψαλτήρι, να τα λέτε καθαρά, μία μία τις λέξεις…»

Αληθινή ιστορία : Η Συγχώρεση

Πριν πολλά χρόνια και μετά τη λήξη του εμφυλίου σπαραγμού, σε κάποιο χωριό έγινε ένας φόνος για πολιτικούς λόγους.

Ο διορατικός όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα

Δύο αδελφές μιας πλούσιας και αρχοντικής ρωσικής οικογένειας είχαν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Η μία ήταν ευσεβής και ήσυχη. Η άλλη, η Βέρα, ήταν εγωίστρια και ανήσυχη. Πολλές φορές την παρακάλεσε η αδελφή της να πάνε μαζί στην Όπτινα, στον όσιο Αμβρόσιο, αλλά εκείνη πάντοτε αρνιόταν πεισματικά. Αριστοκράτισσα αυτή και φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, να επισκεφθεί έναν γέρο λιτσιμέρα (: υποκριτή, πλάνο) −έτσι αποκαλούσαν τον στάρετς−, το θεωρούσε υποτιμητικό!

Γιορτάζετε για Μένα χωρίς Εμένα

Ἀληθινή Χριστουγεννιάτικη Ἱστορία

Ὅπως θά ξέρεις, πλησιάζουμε ξανά στήν ἡμερομηνία τῶν γεννεθλίων μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή πρός τιμήν μου, ἔτσι καί φέτος.

Αὐτές τίς μέρες ὁ κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις μέχρι καί στό ράδιο, τήν τηλεόραση καί παντοῦ κανείς δέν μιλᾶ γιά κάτι ἄλλο ἐκτός ἀπό τό τί λείπει μέχρι νά ἔρθη ἐκείνη ἡ ἡμέρα. Εἶναι εὐχάριστο νά ξέρω ὅτι τουλάχιστον μία μέρα το χρόνο κάποιοι μέ σκέφτονται.

Ὅπως θά γνωρίζεις πρίν ἀπό πολλά χρόνια ξεκίνησαν νά γιορτάζουν τά γεννέθλιά μου. Στήν ἀρχή φαινόντουσαν νά καταλαβαίνουν καί μέ εὐχαριστούσαν γι΄ αὐτό πού ἔκανα γιά ἐκείνους. Ὅμως σήμερα κανείς δέν γνωρίζει τί γιορτάζουν. Οἱ ἄνθρωποι συναντῶνται καί περνοῦν πολύ καλά, ὅμως κανείς δέν ξέρει περί τίνος πρόκειται.

ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ Ο ΠΑΣΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ !!! ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ !!! ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ !!!

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Αυτή τη νύχτα, που κορυφώθηκε η προσμονή, ο παπά – Ιωσήφ, γιομάτος χαρά, ζούσε την κάθε στιγμή σαν μικρό παιδί. Μαζεύτηκαν οι μέρες, η προετοιμασία ολοκληρώθηκε. Παραμονή Χριστουγέννων. Η εκκλησία πλημμυρισμένη με τη δόξα των ύμνων. Κάθε στασίδι και φλόγα. Οι καλόγεροι όλοι παρόντες. Έλειπαν μόνο όσοι ήταν στα διακονήματα. Ο τροχός του μοναστηριού δε λογά γιορτές και σχόλες. «Υπέρ των αδελφών ημών των εν ταις διακονίαις όντων». Ο διάκο – Ιωακείμ θυμήθηκε κι αυτούς κατά την τάξη.

Χριστουγεννιάτικη ιστορία – Το δράμα του Θεού

Μπόκος Δημήτριος – Πρεσβύτερος

Τὸ χιόνι στοιβαζόταν πυκνὸ ὅλο τὸ ἀπόγευμα ντύνοντας τὴν ὀρεινὴ πολίχνη, ποὺ εἶχε κουρνιάσει στὴν ἀπάνεμη πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ, στὰ λευκά. Μὰ ὡστόσο ὁ παγωμένος ἀέρας σήμερα, παραμονὴ Χριστούγεννα, δὲν τῆς χαριζόταν καθόλου.

Χριστούγεννα με τον Χριστό της ταπείνωσης , της φτώχειας , της ειρήνης !

Πόσο λυπήθηκα, όταν άκουσα μια κοπέλα να λέει με πόνο: «Δεν θέλω να έλθουν τα Χριστούγεννα. Μελαγχολώ». Λυπήθηκα για το πώς νιώθει, αλλά και για το πώς κατάντησε μια τέτοια γιορτή. Τα Χριστούγεννα, σ’ αντίθεση με το Πάσχα, έχουν έντονο το κοσμικό στοιχείο. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, με τονισμό των τύπων, της κατανάλωσης και του τρεξίματος, μας τονίζουν την απουσία του Θεού. Δεν μπορεί να έχουν σχέση όλα όσα γίνονται τούτες τις μέρες «για να γιορτάσουμε Χριστούγεννα» με το Χριστό της ταπείνωσης, της φτώχειας, της ειρήνης. Όλα μιλούν για την ύλη, την απόλαυση, την κοσμικότητα. Ένταση, τρέξιμο, πίεση. Όλα, βέβαια, τα πιο πάνω εκφράζουν την παγίδα που μας έχουν στήσει: Θα πρέπει να κάνουμε το άλφα και το βήτα, για να νιώσουμε Χριστούγεννα.

Μια συγκινητική ιστορία – Νηστεύουν τα σπουργίτια ;

-‘Έλα ρε μάνα τώρα, που νηστεύουν τα σπουργίτια τον 15αύγουστο …ΚΙ ΌΜΩΣ..

Ήταν ένα ζεστό καλοκαιριάτικο μεσημέρι του Ιούνη του 2019 Είπα να πάω να δω λίγο τη μάνα μου.

Το λιβάνι της Λειτουργίας (Αληθινή ιστορία)

Εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό η θεία Κούλα ξύπνησε με τα κοκόρια κι άρχισε να ετοιμάζεται για τη λειτουργία που θα έκανε μαζί με τη μητέρα της, τη γιαγιά Χρυσούλα, στο ξωκλήσι της Παναγίας του Σκουπέρη. Είχανε από μέρες κανονίσει με τον παπά-Δημήτρη τη μέρα και την ώρα της λειτουργίας, μέρα καθημερινή.

ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ . ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΙΣ ΓΕΜΙΖΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ .

Ένας μαθητής συνάντησε το δάσκαλό του στο δρόμο, και κατευθύνονται μαζί για το σχολείο. Ξαφνικά είδαν στην άκρη του δρόμου ένα ζευγάρι παλιά παπούτσια.

Mόνο ο Θεός ξέρει τι χρειαζόμαστε πραγματικά

ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται:

Κύριε, στείλτε μου βροχή. Και ο Κύριος έστειλε βροχή στη γη.

Ο Αγιος Αρσένιος Ο Καππαδόκης Και Ο Πλεονέκτης Επίτροπος

Μία Τζερκέζα (Μουσουλμάνα) είχε παρακαλέσει τον Πρόδρομο της Κοπαλούς να της φέρει ένα φυλαχτό από τον Χατζεφεντή, επειδή ήταν στείρα και ο άνδρας της ήταν έτοιμος να την χωρίση γι’ αυτόν τον λόγο.

Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία – Η εμφάνιση της Θεοτόκου

Αρχιμ. Αθανάσιος Μισσός

Ζούσε στη χώρα των Αλαμανών ένας ιερέας πολύ ενάρετος, ο Πελάγιος, που έτρεφε ξεχωριστή ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Σήμερα θάψατε έναν μοναχό…

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Καθόταν και αγνάντευε την πεδιάδα καθώς οι πρώτες σταγόνες βροχής έπεσαν στο πρόσωπό του. Δεν κουνήθηκε όμως καθόλου. Δεν ήθελε να αφήσει τόσο βιαστικά και απότομα το θέαμα;

Ἡ ἐπιστροφή. Μιά ἀληθινή ἱστορία !

Ανήμερα της γιορτής του Προφήτη Ηλία ένας νέος, ο Ηλίας, έμπαινε στην εκκλησία, κρατώντας μια μεγάλη λαμπάδα. Θα την άναβε εκεί στο μανουάλι ανάμεσα στην εικόνα της Παναγίας και του Προφήτη που βρισκόταν εκεί. Το είχε τάμα αφού η γιορτή της ημέρας είχε τριπλό νόημα για εκείνον. Είχε γενέθλια, την ονομαστική του εορτή και ένα θαύμα που του συνέβη όταν ήταν νεότερος…