Η χαρά του Χριστού δεν σκιάζεται από τα δύσκολα της ζωής

 

ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ : «Ο δε καρπός του Πνεύματος έστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». (Γαλ. ε’22)

Ο Θείος Απόστολος Παύλος στο προαναφερόμενο χωρίο αποκαλύπτει τα χαρίσματα που παρέχει το Πνεύμα το Άγιο στους πιστούς που ζουν εν Πνεύματι και αληθεία.Αφού απαρίθμησε προηγουμένως τους καρπούς της αποστασίας εκ της θεϊκής πορείας (Γαλ. ε’ 19-22), καταγράφει στη συνέχεια τί το Πνεύμα δωρίζει σ’ όσους είναι του Χριστού, σ’ αυτούς που έχουν σταυρώσει τον αμαρτωλό εαυτό τους μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες τους.

ΑΣ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΙΗΣΟΥ , ΟΠΩΣ Η ΠΑΝΑΓΙΑ !

 

Σαν Γιο και Θεό της καρδιάς μας !

Tο θεωρείτε απίθανο να αγαπήσετε το Θείο Βρέφος σαν Γιό σας κι Εκείνος να σας φωνάξει «Μαμά» ή «Μπαμπά»;
Εδώ θα φανεί η πίστη σας!
Αν το πιστέψετε, θα έχετε έναν Γιο γλυκύ μέσα στην καρδιά σας!

Η ευχή του Ιησού για τους κεκοιμημένους !

 

ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΙ: Παράλληλα με τα τρισάγια, τα μνημόσυνα, τα ονόματα που δίνομε στην Προσκομιδή για μνημόνευση , μαζί με τα Σαρανταλείτουργα και τις ελεημοσύνες υπέρ των ψυχών των κεκοιμημένων, παράλληλα με όλα αυτά που έχει θεσπίσει η αγία μας Εκκλησία, επιβάλλεται να λέμε, το »Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσον τους δούλους σου».

Γιατί ο Χριστός βαπτίστηκε στον Ιορδάνη ποταμό ;

 

Θεοφάνεια: Στον Ιορδάνη ποταμό είχαν γίνει πολλά θαύματα και ήταν πλήρης χαρίτων, αγιασμένος, για αυτό ο Χριστός μετέβη στον Ιορδάνη ποταμό.

Ένα εκ των θαυμάτων συνέβη όταν διήλθε από τον Ιορδάνη ο Ιησούς του Ναυή με την Κιβωτό, την οποία την κρατούσαν οι δώδεκα ιερείς.

Υιέ Μου Δός Μοι Σήν Καρδίαν

 

«Υιέ μου δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. κγ´ 26)

«Υιέ μου», δηλαδή παιδί μου, γιέ μου…Όχι δούλε μου. Αλλωστε μάς τό δήλωσε: «ουκέτι λέγω υμάς δούλους»( Ιω. 15, 15)-«Δέν σάς αποκαλώ πλέον δούλους» αλλά υιούς, παιδιά μου.

Η κατά σάρκα γέννησις του Κυρίου Ιησού Χριστού

«Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει,

                καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον τῷ ἀπροσίτω προσάγει.

               Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι.

               Μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι.

               Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη Παιδίον νέον,

               ὁ πρὸ αἰώνων Θεός»

Η θεολογία της εικόνας της Γέννησης του Χριστού

 

Ένα μέσο που μπορεί κάποιος να προσεγγίσει τα νοήματα των μεγάλων εορτών είναι διά των ιερών τεχνών και ειδικότερα της αγιογραφίας. Έτσι, θα προσπαθήσουμε με συντομία να ερμηνεύσουμε της εικόνα των Χριστουγέννων. Θα γίνει μέσα από την προσπάθεια αυτή να φανεί πως είναι δυνατόν μέσα σε μία εικόνα να κρύβεται όλη η θεολογία της μεγάλης αυτής Δεσποτικής εορτής. Στην προσπάθειά μας αυτή, θα μας βοηθήσει κυρίως ένα πολύτιμο πόνημα, το έργο του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου, με τίτλο «Διαβάζοντας την εικόνα των Χριστουγέννων».

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

 

Ιησού, που μ΄ένα Σου νεύμα έφτιαξες τον ουρανό, εξομολογούμαι ότι με το βάρος των αμαρτιών μου δεν μπορώ να σηκώσω το βλέμμα να τον δω.

Οι Άγγελοι κύκλωσαν την Αγία Τράπεζα – Τι συνέβη κατά την διάρκεια Θείας Λειτουργίας

 

ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΥΡΙΟΥ: Κάποιος αδελφός διηγήθηκε στους υπόλοιπους μετά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας τα εξής: “Μετά την ανάγνωση του Αποστόλου κι ενώ ο διάκονος ανέβηκε στο άμβωνα για την ανάγνωση του Ευαγγελίου, είδα να ανοίγει η στέγη της Εκκλησίας και να φαίνεται ο ουρανός.

“Πίετε εξ’ αυτού πάντες, τούτο γάρ εστί το αίμα μου…”

 

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Είναι ξεκάθαρη, η προτροπή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, προς τους πιστεύοντας σε Αυτόν.

Η Θεία Κοινωνία, μετά από εξομολόγηση είναι το εφόδιο του Ορθοδόξου Χριστιανού για την άλλη ζωή.

Η καλοστημένη παγίδα του Σατανά και η μετάνοια προς τον Κύριον

 

ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ: Στα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, προς τη θάλασσα έμενε ενάρετος Γέροντας, με έναν επίσης ευλαβέστατο υποτακτικό, ό όποιος στην αρχή έκανε υπακοή, άλλα με μια μικρή δώσει υποκρισίας.

Ή υποκρισία του έφερε ψευτοταπείνωση, και ενώ στην αρχή, όπως είπαμε, πράγματι υποτάζονταν στο θέλημα του Γέροντα του και του Πνευματικού του και ήταν πράος και ήσυχος, με τον καιρό όμως, επειδή δεν είχε ειλικρίνεια, άρχισε να κάνει κρυφά το θέλημα του.

Η χαρά του Χριστού στην καρδιά του πιστού

 

Χριστός: «Ο Θεός δεν θέλει κλαψουρίσματα και κακομοιριές. Θέλει χαρά, ειρήνη και δοξολογία με αγαλλίαση και αγάπη».

Ο λόγος αυτός του Γέροντα Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη, από το βιβλίο «Λόγος περί νήψεως», δίνει μια νέα διάσταση της πνευματικής ζωής.

“Ο ίδιος ο Κύριος θα μας διδάξει την Προσευχή”

Προσευχή: “Ο άνθρωπος ζητάει στον ουρανό τη χαρά και την ευτυχία. Ζητάει το αιώνιο μακριά απ΄όλους κι απ΄όλα, ζητάει να βρει τη χαρά στον Θεό. Ο Θεός είναι μυστήριο.

Είναι σιωπή, είναι άπειρος, είναι το πάν. Την τάση της ψυχής για τον ουρανό την έχει όλος ο κόσμος, όλοι ζητάνε κάτι το ουράνιο. Σ΄Αυτόν στρέφονται όλα τα όντα, έστω και ασυνειδήτως. Σ΄Αυτόν να στρέφετε διαρκώς το νου σας. Αγαπήστε την προσευχή, την κουβέντα με τον Κύριο.

Κάντε μια Προσευχή και όλα θα στρώσουν

Προσευχή: Η Ελπίδα σας στο Θεό! Έχουμε μεγάλο και σκληρό αγώνα, πρέπει να νικηθούν οι δαίμονες και πρέπει να νικήσει ο χριστιανισμός.

Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά, η ζωή αλλάζει

Χριστός : “Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτε άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει ο Χριστός.

Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα.

Γιατί ήρθε ο Χριστός στον κόσμο ; – 30 απαντήσεις που δίνει ο Ίδιος

Χριστός: 1) Ήρθα να σώσω τον κόσμο! (Ιωάννη 12:47)

2) Ήρθα εν ονόματι του Πατρός μου(Θεού)! (Ιωάννη 5:43)

Στόχος μας η Βασιλεία του Θεού

«Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»

«Τί δέ με καλεῖτε, Κύριε Κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;» Λουκ. 6,46

Η μετάνοια την εσχάτη ώρα .

Μετάνοια: Ανδρόγυνο ο κυρ-Αλέκος και η κυρά-Καίτη, παντρεμένοι το 1920 περίπου. Κατοχή-εμφύλιος-φτώχεια κάργα και των γονέων. Η κυρά-Καίτη ευλαβέστατη, προσευχή, εξομολόγηση, θεία κοινωνία κλπ.

Ο Θεός «μιλάει» μέσα από τη δυστυχία…

Δυστυχία: Όπως ανακάλυψε ο Ιώβ, ο Θεός μπορεί να μιλήσει μέσα από τον πόνο. Ο πόνος είναι αναπόφευκτος σε μια ζωή που τελειώνει με το θάνατο και που διαβρώνεται από τα σύμβολα του θανάτου.

Μετά από μια σοβαρή αρρώστια της γυναίκας του κάποιος έγραψε: «Μετά από τρεις δεκαετίες συμπορευθήκαμε με αυτούς που πορεύονται μέσα από τις πεδιάδες του πόνου και ανακαλύψαμε ότι έχουν πολλά σκοτάδια και σκιές. Για πόσο καιρό είχαμε γλυτώσει!».