—Από Πατερικό χειρόγραφο—
Έλεγε κάποιος απ’ τους Πατέρες ότι ένας μοναχός μπήκε κάποτε σ’ ένα ιατρείο κι εκεί πέρα είδε πολλούς που είχαν έρθει έχοντας διάφορες ασθένειες και που ο γιατρός έδινε στον καθένα τ’ ανάλογα φάρμακα.
Κύριε ‘Ιησού Χριστέ, πού είσαι το γλυκό φως τής αγίας δόξας του αθανάτου, του ουρανίου, του αγίου, του μακάριου Πατέρα σου, τώρα πού φτάσαμε στη δύση του ήλιου και είδαμε το εσπερινό φως, υμνούμε τον Πατέρα, εσένα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον ένα Θεό. Πρέπει σε κάθε ώρα και στιγμή να σε υμνούμε με καθαρές ψυχές και χαρούμενες φωνές, Υιέ Θεού, γιατί εσύ δίνεις τη ζωή και γι’ αυτό ο κόσμος σε δοξάζει.
—Από Πατερικό χειρόγραφο—
Έλεγε κάποιος απ’ τους Πατέρες ότι ένας μοναχός μπήκε κάποτε σ’ ένα ιατρείο κι εκεί πέρα είδε πολλούς που είχαν έρθει έχοντας διάφορες ασθένειες και που ο γιατρός έδινε στον καθένα τ’ ανάλογα φάρμακα.
«Και επήρε ο Θεός». Αλλά πώς εξηγείται αυτό; Εκεί στη συνέχεια λέγεται· «Κι δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο», ενώ εδώ παρουσιάζεται η δημιουργία του ανθρώπου να γίνεται άνωθεν. Και σαν να μην έχουμε ακούσει τίποτε για τον άνθρωπο, η διήγηση αναφέρει: «Κι επήρε ο Θεός χώμα από τη γη, κι έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο».
Ο αββάς αυτός Θεόφιλος έλεγε: «Πόσο μεγάλο φόβο και τρόμο και δυσκολία θα νιώσουμε, όταν η ψυχή θα χωρίζεται από το σώμα!
Ο Άγιος Γέροντας Παίσιος μίλησε για τους ανθρώπους εκείνους που η αχαριστία είναι σημείο αναφοράς στην ζωή τους.
Δείτε τι έλεγε…
«Ευχαριστώ την Παναγία, Την προσκυνώ και φεύγω…»
Μία ασθενής γιαγιά, πήγαινε στην Παναγία στην Τήνο κάθε χρόνο…
Αν ένας άνθρωπος λοξοδρομήσει από τις εντολές του Θεού, τον πολεμούν μετά τα πάθη. Και αν αφήση κανείς τα πάθη να τον πολεμούν, δεν χρειάζεται διάβολος να τον πολεμήση. Και τα δαιμόνια έχουν “ειδικότητα”.
Ποια είναι η πραγματική αγάπη; Θα ρωτήσει κάποιος: και η αγάπη των γονέων προς τα τέκνα; Και η αγάπη του συζύγου προς την σύζυγο; Και η αγάπη του ανθρώπου προς την πατρίδα; Δεν είναι και αυτά αγάπη;
Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Το κομποσχοίνι είναι θαυματουργό!
Η καλυτέρα προσευχή είναι ό,τι εσύ επινοείς εκείνην την ώρα. Δεν είναι μόνον, θέλω να διαβάσουμε Μετάληψη να μεταλάβουμε, τρόπον τινά, αύριο. Α, «από ρυπαρών χειλέων, από βδελυράς καρδίας…»· διαβάζουμε, ούτε καταλαμβάνουμε τι λέμε.
Παναγία: “Μην αφήνουμε ούτε μία ημέρα χωρίς να επικαλούμαστε την Παναγία μας.
Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος ευλαβής πού ονομαζόταν Αγαθόνικος. Αυτός είχε διδαχθεί, ἀκόμη ἀπό τήν παιδική του ἡλικία , να λέγει μπροστά στήν Εικόνα της Παναγίας, τόν ύμνο αυτό: «Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία , ὁ Κύριος μετά σού.
Μία Τζερκέζα (Μουσουλμάνα) είχε παρακαλέσει τον Πρόδρομο της Κοπαλούς να της φέρει ένα φυλαχτό από τον Χατζεφεντή, επειδή ήταν στείρα και ο άνδρας της ήταν έτοιμος να την χωρίση γι’ αυτόν τον λόγο.
«Μη βιάζεσαι να κάνεις φίλους, αλλά, αφού τους κάνεις, διατήρησε με κάθε τρόπο τη φιλία, σηκώνοντας κάθε βάρος του πλησίον σου, εκτός και αν υπάρχει κίνδυνος να προξενήσει κακό στην ψυχή σου, διότι η ψυχρότητα και η εχθρότητα ανάμεσα σε φίλους δυσκολεύουν την κρίση των ανθρώπων, οι οποίοι υποψιάζονται το ίδιο και τον υπαίτιο και τον ανεύθυνο.
Αυτός είναι ο Χριστός αδερφοί μου, με αυτόν τον Χριστό πρέπει να ζήσουμε, με αυτόν τον Χριστό πρέπει να ομοιωθούμε, με αυτό τον Σωτήρα μας πρέπει να ακολουθήσουμε τον δρόμο του και όταν έρθει η στιγμή κατά την οποίαν θα δοκιμαστούμε να μην φοβηθούμε τα μαρτύρια τα οποία θα επακολουθήσουν εις τον κόσμο τούτο αν εμείς ζούμε και πολλά μαρτύρια θα εμφανιστούν, προσέχετε αυτά τα λόγια που σας είπα στην αρχή.
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Περί Ἄννης ὁμιλία Β΄ παρ.5, Migne P.G. 54,650
Τό τραπέζι ἐκεῖνο, πού ἀρχίζει μέ προσευχή καί τελειώνει πάλι μέ προσευχή, ποτέ δέ θά στερηθεῖ, ἀλλά θά μᾶς προσφέρει ὅλα τά ἀγαθά μέ ἀφθονία μεγαλύτερη καί ἀπό τήν ἀφθονία τῆς πηγῆς.